Kalm aan en rap een beetje - een rant

1 augustus, de sinterklaasspullen lagen alweer in de winkel. Ieder jaar lijkt het eerder te zijn. September, oktober de kerstspullen alweer. Ook al zo vroeg en lijkt ieder jaar eerder te zijn. Misschien komt er nog een tijd dat direct na kerst de sinterklaasspullen alweer alvast in de winkels liggen?

Sinterklaas is weer in het land, al een paar weken. Gezellig, cadeaus, gedichten, surprises, speculaas, kruidnoten, marsepein, ware chocolademelk. Echt zo'n lekker gezellige tijd. (Het schijnt dat dat een typisch Nederlands woord is, 'gezellig'. Zie ook dit Youtube filmpje) Daarna kerst, kerstboom, lichtjes, versiersels, en ook weer, gezelligheid. Kerstliedjes, kerstfilms, leuk!

Maar ja... wel -daarna-. Ik weet niet of het mijn autisme is, of gewoon een gevoel van 'het hoort niet' of iets anders, maar voor mij begint de sinterklaastijd pas als de Sint weer in het land is, half november. Eerder wil ik normaal ook geen kruidnoten in huis of eten, het hoort niet. Dan 6 december, hij gaat weer weg, terug naar huis, in Spanje. (Iets wat steeds meer gemeenten ook daadwerkelijk doen, de uittocht van de Sint). Dan begint voor mij ook de Kersttijd pas, niet eerder. Voor dan wil ik geen Kerstdecoraties opgehangen hebben, en eigenlijk geen Kerstfilms zien (Al maak ik vaak een uitzondering voor de 'Muppet Christmas Carol', die blijft het hele jaar door erg leuk. ) Maar dan op 6 december ook wel voluit, ik wil graag een kerstboom, versiersels, lichtjes voor de ramen, de hele mikmak.

Maar waarom moet het allemaal zo door elkaar lopen? Vandaag op mijn werk ook. Aanstaande woensdag, 5 december, is er een groots Sinterklaas feest voor de bewoners, maar nu hangen er al Kerstdecoraties in een aantal gangen en de hal. Waarom nou weer? Gaat de tijd al niet snel genoeg zonder ook Sinterklaas naar voren te halen naar begin augustus, en Kerst naar voor Sinterklaas? Moet het nu echt zo gehaast, kunnen we niet gewoon een voor een van deze leuke dagen genieten?

Lekker Lang Weekend Ontspannen

Het is toch wel een drukke periode geweest, verbouwing, verhuizing, veranderingen op mijn werk, de studie van mijn lief. Toen we een aanbieding van de Blokker tegenkwamen was dat toch wel even erg prettig: 99 euro voor  personen, 2 nachten in een hotel met ontbijtbuffet erbij. Voucher gekocht, en hotelletje geboekt, het was nog zoeken, ieder weekend al verplichtingen op één na (dachten we) dus voor dit weekend wat geboekt, een lekker ontspannen hotel in Zuidlaren.

Vrijdag gingen we al onderweg, op de weg nog een tweetal musea uitgezocht (we hebben allebei een museumjaarkaart) om lekker ontspannen de vakantie te beginnen.  Eerst naar het Nederlandse Bakkerij museum in Hattem waar we wat leerden over brood- en banketbakken door de eeuwen heen.  Een paar jammere dingen (sommige delen onverlicht, twee eetlokalen waar niets te eten of te drinken was en het was lunchtijd) maar toch wel interessant.

Daarna door naar Meppel naar het Drukkerij museum in Meppel, over de geschiedenis van de drukkerij, drukkunst en boekbinden.  Leuk om te zien, interessant, maar jammer dat we een beetje in de pauze van de vrijwilligers vielen of zo, dus veel zelf uit moeten vinden… jammer, maar toch wel leuk om gezien te hebben.

Daarna gingen we door naar het hotel.  Een lekker rustig, net hotel, niet al te luxe (waardoor we ons waarschijnlijk onprettig zouden voelen) maar gewoon netjes op orde.  Toen we zagen wat de dag special was in het restaurant van het hotel toch maar daar de eerste dag gegeten:  Stamppot met rookworst, een speklap en lekkere jus, met allebei een herfstbok erbij, heerlijk!  Daarna lekker naar de kamer, allebei lezen en lekker ontspannen. 

Op zaterdag lekker rustig opstarten, wakker worden, naar beneden voor het ontbijt buffet, croissant, broodjes, suikerbrood, yoghurt met fruitsalade, gekookt ei, roerei, koffie, melk, heeeeerlijk!  Prima verzorgd en lekker.  In de middag zijn we lekker rustig aan er op uit getrokken nadat we nog even het ‘schoonmaken graag’ bordje ophingen, en gingen naar het Hunebedcentrum in Borger gegaan, informatie over de Hunebedden (en meer, ook Stonehenge, Newgrange en dergelijken worden toegelicht) en nog wat foto’s bij het grootste hunebed. 

‘s avonds wat zuiniger aan gedaan en een patatje gehaald voor het avondeten, en daarna naar de kamer, lekker samen rustig lezend op bed, echt lekker ontspannen. 

Zondag om negen uur wakker geworden van de wekker, en best wel vast geslapen, weer naar het ontbijt, iets rustiger aan gedaan met eten allebei maar het smaakte weer heerlijk, en daarna de kamer opruimen, inpakken en uitchecken uit het hotel.  Toch bezig met het einde van een korte vakantie, maar we gaven ons nog niet gewonnen! Nog even snel gekeken of we Berend Botje konden vinden maar nee: We moeten nog maar eens terug komen om hem te vinden, het hotel willen we zeker nog eens naar terug!

Dus, op weg, via Veenhuizen om nog een bezoek aan het Gevangenismuseum daar te brengen.  Erg indrukwekkend museum, en daarna een rondrit met de ‘boevenbus’, door Veenhuizen en omgeving, inclusief een paar huidige gevangenissen daar.  Ook wel indrukwekkend (al waren we niet heeeel erg tevreden over de gids, maar toch wel wat geleerd…)

En toen,….was het toch tijd voor het einde van de vakantie, met de (toch wel lange) rit naar huis, terug naar Rhenen, naar ons huisje, onze keuken, waar mijn lief een heerlijk pasta in elkaar zette en we nog even narelaxen op de banken..  Heerlijk even weg geweest, en nog even niet nadenkend over werk en studie morgen.

Veranderingen

Vandaag mijn eerste werkoverleg gehad met mijn nieuwe leidinggevende.. Ik weet nog niet goed wat te denken, wel zijn er wat meer dingen duidelijk geworden.. Voor zover bekend word het kantoor wat ik nu nog deel van mij alleen, wanneer die collega verhuisd.
Er is meer duidelijk over de werkzaamheden aan netwerk en serverruimte die eraan zitten te komen wat op zich fijn is... Maar ik geef toe, dat dat eraan komt had ik uit mijn gedachten verbannen als zijnde ongewenste drukte.
En in ieder geval al een wijziging aan mijn werk: een deel van het beheer van het telefoonnetwerk komt bij mij te liggen. Erg logisch, maar toch....
De nieuwe leidinggevende... Erg aardig, denk zeker wel goed om dichterbij te staan, zeker met die werkzaamheden en het telefoongebeuren maar toch... Heel erg wennen...

Ch-ch-ch-changes!

Ch-ch-ch-changes…veranderingen.  Vanuit mijn autisme is verandering iets waar ik niet heel erg dol op ben… *kijkt verstoord op bij het klinken van het understatement alarm*  Ok, ok, ik heb een hekel aan verandering.  En toch, verandering schijnt nodig te zijn en stilstand schijnt achteruitgang te zijn zeggen ze…
Het is een jaar van verandering geweest, en ik geef toe, er zijn ook echt wel goede veranderingen geweest: Afgelopen december verhuisd naar een zelfstandige woning, sinds begin van het jaar mijn vriendin, en een maand geleden zijn we ook nog eens gaan samenwonen.  Allemaal veranderingen die wel wat spannend zijn geweest, maar zeker ook erg goed zijn geweest.
Andere verandering… moeten we nog maar zien hoe ze gaan lopen. Deze week waren er opeens wel erg veel op elkaar, in een ook verder wel erg hectische week, en dat hakt er flink in.
Zondag…  zondag de ambulance bellen voor mijn vriendin was eng… uiteindelijk niets ergs, buiten dat ze moet snijden in haar agenda en rust moet zoeken, maar toch, het was wel wat stress… Diezelfde zondag kreeg ik nog even via d email te horen dat ik voor het werk moest gaan werken aan een uitnodiging voor het personeelsfeest in november, die ook nog even deze week de deur uit moest terwijl ik eerlijk gezegd niet erg goed ben met zoiets ontwerpen in Word.
Op maandag eigenlijk een groot deel van de dag bezig geweest met die uitnodiging, en tussendoor nog even een handleiding maken omdat ik een paar cursussen mocht gaan geven, leuk, maar ook weer erg eng want zo goed ben ik daar nu ook weer niet in. Tussendoor natuurlijk toch nog wat zorgen maken om mijn lief…
Op dinsdag… de eerste van die cursussen, verder werken aan die uitnodiging… en toen werd ik nog even bij mijn leidinggevende geroepen.  Ik werk nu 10 jaar, 3 maanden, 3 weken en een paar dagen als assistent systeembeheer, met dezelfde leidinggevende die me indertijd heeft binnengehaald.  Dat gesprek… was niet de eerste, ik was al eerder voorbereid, maar het werd uiteindelijk dan toch zo: Een andere leidinggevende.  Systeembeheer heeft de afgelopen 17 jaar of zo onder de beleidsmedewerker gezeten, eerst omdat hij  te horen kreeg: “Jij hebt thuis een computer, jij kunt vast wel een netwerk opzetten hier”, en dus ruim 10 jaar geleden langzaam meer naar mij over gegaan, maar onder de leiding van de beleidsmedewerker.  Vanaf aanstaande maandag… komt het onder de facilitair manager te liggen.  Organisatorisch gezien een logischere plaats maar toch… een grote verandering, een erg grote verandering. 
Woensdag.. op zich op mijn werk een goede dag, het was vrij rustig, alleen nog wat werk aan die kaart, maar ja, we zijn dus verhuisd, wonen samen, en ik woon nu ook een flink stuk bij Arnhem vandaan dus de begeleiding die ik daar had kon niet doorgaan, gezien de reistijd. Wageningen is vlakbij, en valt onder dezelfde regio, dus het overzetten was vrij simpel, maar ja, het betekende wel nog een verandering erbij, op woensdag middag mijn nieuwe begeleidster ontmoeten.  Een erg goede eerste indruk, erg prettig, al was het geen heel lang gesprek dus het is nog even afwachten. 
Gedurende week werd ook nog eens duidelijk dat de collega waarmee ik al zo’n 7 jaar het kantoor deel gaat verhuizen naar een ander kantoor (sterk tegen haar zin), nog een verandering erbij… plus de onzekerheid: Wat gaat er dan gebeuren?  Komt er iemand anders bij mij, of moet ik ook nog verhuizen, of, of, of…
Het is een erg zware week geweest…was alles dan slecht?  Nee, dat gelukkig niet.  De uitnodiging is geslaagd en daar is iedereen erg enthousiast over.  De eerste twee cursussen zijn gegeven en ook enthousiast ontvangen..  We hebben een gezellige week gehad, met ons tweetjes rustig aan doen.  We hebben eindelijk televisie. 
En toch… heb ik een behoorlijk gesloopt gevoel aan de week overgehouden.  I’ll never like ‘m, those ch-ch-ch-changes!

Ontspannen drukte

Een lekker rustige zondag, gisteren met boogschieten, mijn tafel verkopen en verjaardag van mijn nichtje was het best wel intensief en druk, en met veel prikkels.. Vandaag dus het plan opgevat om het wat rustiger aan te doen.  Eerst rustig wakker worden (uit onszelf.. rond 8 uur… AAARRRGGGGCCHHH!)  en ontbijten met een boterhammetje ei, lekker suffen, heerlijk.  Eind van de ochtend toch maar eens de auto vol geladen, het grootste deel van het gereedschap, zaagtafel en workmates ingeladen om terug te brengen naar mijn vader; Voor nu is de verbouwing toch echt even voorbij! Ook even gezellig bijkletsen met mijn pa die alleen thuis is, nog even een zelf gebakken boterham smeren en daarna weer door. 

Het oorspronkelijke plan, wat gaan we doen vandaag?  “Well Pinky, the same thing we do Every day, try to take over the world!”

Oh, wacht, dat is wat anders…. nee, we hebben het er al een paar weken over om maar eens naar de Grebbeberg te gaan hij staart ons zo mooi aan als we op het balkon zijn.. Maar ach, we zijn nu toch in de Betuwe, ook maar eens wat van mijn geboortestreek laten zien aan mijn liefje.  Het Hemmense Bos, in (je raad het al) Hemmen.  Een mooi kasteelbos, waarvan het kasteel enkel nog wat ruïneresten zijn, maar wel met een kasteeltuin die gerenoveerd is, en een mooie wandeling.  Langs de plek waar we met Scouting altijd overvliegen hadden, nog even langs het kerkje gewandeld, en zo rond het bos weer terug bij de auto. 

In de auto besloot ik (die niet van onverwachte dingen houd) om ook nog maar even kort te stoppen bij het kleine begraafplaatsje in Hemmen… Oh, en om als we toch door Zetten komen ook even af te slaan en langs mijn oude basisschool te rijden, even rondkijken… Oh, maar nu zijn we dichtbij mijn oude scoutinggroep dus ook daar maar even langs….. en daar tegenover, als we toch geparkeerd zijn, is een galerie, laten we daar ook maar even naar binnen gaan….

Uiteindelijk van de Grebbeberg weer niets gekomen, maar wel een heerlijk rustige, ontspannen zondag gehad, met een voor mij erg mooie ‘Trip down memory lane’

 

 

 

These floors are made for walkin'

Verbouwen, verbouwen, verbouwen.  Steeds meer word de flat die we hebben gevonden ons Thuis!  Veel werk, maar het is het zeker waard. 

Steeds meer muren zijn af, de aannemer is bezig om de muren die gevuld moeten worden te vullen, voor nu hebben we een gele gatenkaas muur van het voor behandelen door die aannemer: 

In de rest van de woning...  in het halletje bij de voordeur vond ik toen ik het oude zeil verwijderde een tegelvloer.  Niet heel erg mooi, en met veel verf vlekken erop... dus daar gaat toch maar de geplande vinyl vloer overheen.  

In de logeerkamer ben ik begonnen met het leggen van de laminaatvloer nadat het verfwerk af was:

En in de keuken vonden we een mooie tegelvloer die wel de moeite van het schoonmaken waard is:

En zo word het steeds meer ons plekje.  Vanmiddag en het weekend doorgaan met de laminaatvloer in logeerkamer, studeerkamer en gang, terwijl de muren in slaapkamer en woonkamer geverfd kunnen worden.  Als de slaapkamer geverfd is kan ook daar de laminaatvloer gelegd worden.  

En dan word het volgende week tijd voor de eerste verhuizing naar ons stekkie!  

Making our appartment our Home

Op vrijdag 3 augustus zijn we weer verder gegaan met klussen, dag twee.  Ik moest zelfs eerst werken, en kwam daarna via de G.amma naar ons huisje toe waar mijn lief en haar broer al druk bezig waren.  Hij vroeg of hij kon helpen, en helpen heeft hij gedaan!  De verf en toplaag van alle behang in de woonkamer eraf, en alle deuren en deurposten geschuurd en zo, wow, bedankt!

 

De muur in de slaapkamer heeft inmiddels de tweede laag wit gekregen, en ook de donkere muur in de studeerkamer is nu mooi wit!

 

   

 

In de woonkamer was een paar meter muur helemaal behang vrij op vrijdagavond toen we stopten…

 

 

 

En toen gingen we op zaterdag weer vrolijk verder.  Wat langzaam gestart ‘s ochtends, toch allebei wat moeite om snel wakker te worden en op gang te komen, eerst maar even een lekker ‘scambled eggs’ ontbijt gemaakt en zo.  Maar toch, ondanks de rustige start die zaterdag zijn we lekker opgeschoten.  De muur in de slaapkamer waar het hoofdeind van het bed tegenaan komt is nu zover klaar, en heeft zijn kleur gekregen (Al gaan we daar nog iets mee doen maar dat komt wat later wel)

 

 

En ook in de woonkamer zijn we flink opgeschoten:  Op het bovenste randje waar echt de trap bij nodig is na is de muur bijna behang vrij, en de eerste gaten (En wat waren er daar veel van!)  zijn al deels gevuld, door de diepte toch maar in een paar keer vullen…

 

Tussendoor zijn we nog even lunch en avondeten gaan halen, en meteen een klein stukje centrum Rhenen bekeken, wat een heerlijk, leuk stadje is het… en wij gaan er wonen, whiiieee!! 

Gisteren, zaterdag zijn we wel ook weer bijtijds gestopt om nog even langs een interieurwinkel te gaan voor ideeën, en we hadden nog een verjaardag ‘s avonds… En nu straks lekker weer op pad voor klusdag nummer vier, ik heb er zin in!

Woning

Van de week was het zover, mijn liefje kon bij de woningstichting het huurcontract gaan tekenen voor ons flatje, grote woonkamer, 3 slaapkamers, een heerlijk uitzicht en helemaal voor ons!

                                        

Die middag na het werk erheen eerst lekker naar de g.amma, de belangrijkste benodigdheden voor het schilderen halen. Het bleek dat we er toch wat meer aan moeten doen als eerst gedacht, maar toch, het is te doen.  Daarna lekker door naar ons flatje en even samen rustig er doorheen lopen, plan de campagne maken,  kijken wat opvalt, etc.  De dag ervoor was me de muur in de woonkamer wel opgevallen maar dacht ik dat het erg slordig structuurverf was, en we hadden in de winkel al even en gesprekje daarover gehad met een van de medewerkers.  Maar wat bleek bij betere inspectie: Het was wel slordig aangebrachte structuurverf, maar dan op heel erg slordig aangebracht behang.  Dat was duidelijk, het moet eraf!

De volgende dag, donderdag de oude stoomreiniger geleend van mijn ouders, en ook een krat vol met schuurmachines en ander benodigdheden, en op naar ons nieuwe thuis maar weer (Na mijn werkdag).  Mijn lief was daar inmiddels ook al, en zat te studeren, maar toen ik aankwam kwam ze naar beneden om te helpen met sjouwen.  Ik had de Senseo en een magnetron ook al in de auto, met de bijbehorende benodigdheden, dus het was wat gesjouw.  En daarna aan de gang!

Mijn lieverd ging in de slaapkamer met verf aan de gang, er zat een donker paarse muur, en een paar paarse vlakken op een andere muur.  De kamer moet wit worden, met een lichtgekleurde muur, dus eerst maar beginnen met het wit maken. 

                

Aan het eind van de avond (tegen 10 uur)  waren de muren gedaan, en al bijna dekkend ook!  Ook was de ene blauwe muur in de toekomstige studeerkamer al behoorlijk wit geverfd!

Ondertussen ging ik bezig in de woonkamer, zoals gezegd een erg slordige muur die toch maar eerst kaal moet worden voor we kunnen gaan verven.  Eerst geprobeerd met de stoomreiniger, dat ging wel maar erg langzaam, tot ik op een gegeven moment merkte dat in ieder geval van de verf ik hele stukken er zo vanaf kon krijgen, zonder de stoom.  Vervolgens werkt de stoom ook nog eens beter op het behang (natuurlijk! )

 

Aan het eind van diezelfde avond was de ene muur van de woonkamer bijna van de verf ontdaan, en de tegenover liggende muur ook al een flink stuk.  Het maakt wel een hoop zooi, maar dan krijgen we ook wel wat!

 

                         

Al met al een eerste dag klussen waar we een erg goed gevoel aan over hebben gehouden!

Daar word ik blij van! 

Late night ramblings: een nieuwe woning

Het is maandagavond, kwart voor elf, ik moet gaan slapen maar kan de slaap niet vatten... De reden is erg leuk maar toch wel spannend: morgenmiddag hebben we, mijn vriendin en ik, een acceptatiegesprek voor onze woning. Als het goed is weten we morgen of we daar in Rhenen gaan wonen... Gaan samenwonen...

Een prachtige woning, delen met mijn prachtige, lieve vriendin, mijn meisje. Dolgelukkig maar toch ook spannend. Geen twijfel dat het goed zal gaan, niet echt... Maar toch wel nerveus, verstandelijk weet ik het: we zullen wel eens ruzie krijgen, het goedmaken. Verstandelijk weet ik ook dat die kans met samen wonen groter word, toch meer samen, al kan dat bijna niet. Inderdaad, wel nerveus. Ook nerveus vanwege de rode draad: verandering. Ik ben erg slecht in veranderingen, maar het is er wel tijd voor. Waar ik nu zit ben ik zo'n beetje 'uitgegroeid', tijd voor de volgende stap. Een goede stap.

Het voelt bovenal, boven alle zenuwen vooral goed, daar wil ik heel duidelijk over zijn. Al vanaf dag een voelt het goed. Comfortabel, bekend, alsof we elkaar al jaren kenden maar er niet eerder aan toe waren gekomen om te ontmoeten. En zo voelt het nog steeds.

Het voelt bovenal, boven zenuwen, nervositeit inderdaad goed, juist. We gaan ervoor!
Zonet nog een keer, de zoveelste keer het lijstje met benodigde documenten door genomen, alles ligt klaar, morgen even copieren, en dan in de loop van de middag naar Rhenen. Spannend, maar goed. Zo toch proberen de slaap te vatten, morgen weer vroeg op.

Finales EC Archery 2012

Afgelopen weekend was het zover (Ja, ik lig iets achter op log gebied…) Het laatste weekend van het EC Archery 2012 in Amsterdam! Op vrijdag ging ik er al heen, eerst naar de camping, tent opzetten, en daarna als ‘bezoeker’ naar het olympisch stadion.  Erg mooi om te zien, ik had het eerste weekend geen pijl zien schieten dus was toch even leuk. Op vrijdag waren de wedstrijden voor een Olympisch Ticket voor de spelen in London eind Juli.  En ja hoor, ‘ons’ team heeft een olympisch ticket binnen, en hebben nog kans voor 2 meer! 

Natuurlijk, ik ken mezelf, kon ik het toch niet laten en heb nog even koffie gedronken in het vrijwilligers honk, en toen er een ‘noodkreet’ kwam voor meer vrijwilligers heb ik toch even het shirt aangetrokken en ging helpen.. Was erg makkelijk met zo’n gezellig team!

En op zaterdag weer ‘aan de bak’ na een toch wel korte, rumoerige nacht in de tent. (Note to self: Geen camping in het verlengde van een Schiphol startbaan boeken…)

Tent snel afbreken,even douchen en op naar de auto, rijden naar het Amsterdamse Bos waar er gratis parkeren is en door naar de bushalte.  Daar aangekomen kijken wanneer de bus komt, ik merkte wel dat er een busje achter me stopte maar zal wel.  Even later een claxon, maar ach, die zal iemand uit een van de huizen daar willen hebben…. En toen kwam het busje een stuk achteruit en ging er een deur open, bleek daar de coördinator voor transport achter het stuur te zitten, of ik niet mee wilde rijden want hij ging toch naar eht station.  Natuurlijk! Dus even later, toch nog net op tijd aanwezig. 

Die zaterdag heb ik bijna de hele tijd vlak bij de schutters gestaan bij de finales.  Een PRACHTervaring!  Gaaf om te zien, al was mijn nek en achterkant van mijn armen wel een beetje kreeftenrood daarna, de zon kwam van achteren.. Maar om die gouden medailles van zo dichtbij mee te maken, zo goed te kunnen kijken hoe die topschutters opzetten, ankeren, lossen, fantastisch!

En natuurlijk, nadat de ceremonies voorbij waren, moest er toch afgebroken worden.  Bokken, doelpakken, blazoenen, de hele houten muur, alles moest weer weg.  Zondag was de ‘officiële’ afbreek dag maar natuurlijk, alles wat met de grote groep vrijwilligers op zaterdag al weg was scheelde op zondag!  En toen, toch alweer ver na 18 uur, het stadion verlaten met aandenkens en de herinneringen, en op naar mijn auto…

Huizenjacht

Dinsdag 22 mei, 17:15: Ik moet nog even wachten op het eten en ik lees nog even mijn e-mail.  De mensen om me heen zien mijn gezichtsuitdrukking en komen vragen wat er is.

Wat blijkt, ik kreeg bericht dat ik een huis mocht komen bezichtigen. Al een tijdje ben ik op huurhuizenjacht, reageer trouw op woningen en nu voor het eerst mocht ik ook echt komen kijken!  Wel maar als 8ste op de lijst, dus de kans dat ik het zou worden klein, maar toch… komen kijken. Een mengeling van blijdschap, angst, spij dat mijn lief niet in de buurt was, verwachting, en allerhande emoties schoten door me heen.

Die vrijdag was het zover, 25 mei.  Vrij genomen en in de auto naar Duiven, maar 10 minuutjes rijden.  De wijk inrijden, rustig om me heen kijken, de auto parkeren (ruimte parkeergelegenheid) en naar het huis lopen.  De medewerker van de woningbouw komt er ook aan dus ik kan meteen doorlopen en rondkijken.  Een leuke woning, wel wat werk maar niets wat niet te overzien is, zeker potentie!

Maar ik schreef al:  8ste op de lijst.  1 en 2 kwamen niet, maar zowel 3 als 4 waren erg enthousiast.  Nog twee anderen voor mij hadden ook ‘ja’ ingevuld voor interesse.  Het was me wel duidelijk:  Een goede eerste ervaring met het bezichtigen, maar dit wordt het zeker niet. 

We blijven verder zoeken en reageren op de leuke woningen.  

European Championships Archery 2012

Het is een zwaar weekend geweest, dit afgelopen weekend.  Zaterdag ochtend om 5 uur opstaan om op tijd te kunnen vertrekken, om 5:45 in de auto op weg naar Amsterdam waar ik de auto bij de parkeerplaats bij het Amsterdamse Bos plaatste en met een bus naar het olympisch stadion.  Rond 8 uur verzamelden alle vrijwilligers met lekkere koffie, Bastogne koeken en veel geklets.  Na een tijdje werden de T-shirts, regenjacks, buttons, lunchbonnen en tombolatickets uitgedeeld en werd het vrijwilligers werk besproken, waarna we aan het werk konden: Het Olympisch Stadion moest klaar gemaakt worden voor het Europees Kampioenschat!
Eerst hekken neerzetten op de achterlijn, bij binnenkomst aan de rechterkant van het stadion.  Een lange rij over de hele breedte van het stadion met betonblokken verzwaard en vervolgens met houten platen eroverheen aan de schietbaan kant, als achterwand voor de schietbaan.  Verder nog de bokken klaar zetten, en de doelpakken erop voor alle 48 banen klaar zetten, toilet gelegenheden, etc. 
Tegen 17 uur was het genoeg voor het stadion, en vertrokken we naar het oefenveld op 10 minuten lopen van het stadion af, om daar de boel klaar te gaan zetten.  Er moesten tenten opgezet worden, een groot pijlennet opgehangen, en spullen klaar gezet worden voor de onofficiële trainingen op zondag.  Het viel nog even tegen dat we niet meteen terecht kon, al was een tijdje rust in het gras ook wel erg lekker!  Toen we konden gingen we bezig en werkten tot na 20 uur om de baan zover mogelijk af te krijgen voor de sporters die op zondag vanaf 10 uur welkom waren op de oefenbaan.
Die avond had ik een verjaardagsfeest, in Zaandam waar ik gelukkig kon blijven slapen, zodat ik niet nog even op en neer naar Arnhem moest vanaf Amsterdam.  Op zondag, lekker iets later, om 7 uur onderweg weer naar het Amsterdamse bos om mijn auto weer gratis te parkeren en weer op naar het stadion.
Daar aangekomen kreeg ik bij de poort te horen dat alle vrijwilligers naar het oefenveld moesten om alles af te maken, maar binnen kreeg ik (Tot mijn opluchting) te horen dat er nog wat vrijwilligers nodig waren om bij het stadion te blijven.  Er kwamen bussen aan met de verschillende schutters, en ze moesten naar het oefenveld begeleid worden, de weg gewezen.  Toch iets anders als het harde sjouw en bouw werk, en leuk om ze te verwelkomen en helpen.
Gedurende de dag bleek dat er nog meer logistieke werkzaamheden nodig waren en effectief heb ik dat het grootste deel van de dag blijven doen, schutters naar bussen begeleiden, schutters van bussen naar stadion en oefenveld wijzen, managers in een bus verzamelen, etc.  Tussendoor nog wel wat andere werkzaamheden gedaan maar al met al een nog steeds vermoeiende maar toch rustigere dag gehad, waarbij mijn werk met de bussen wel erg op prijs gesteld werd!
Ergens vind ik het erg jammer dat ik niet de hele week kan blijven, ik heb nu nog geen pijl zien schieten, maar gezien hoe moe ik gisteravond en nog een beetje was is het ook wel erg prettig om nog een aantal dagen gewoon werk te doen.  Zaterdag in ieder geval nog een dag als vrijwilliger aanwezig.  Daar kijk ik heel erg naar uit: Die dag sta ik op het rooster bij ‘wedstrijdzaken’ en die dag worden de finales geschoten! En misschien ga ik bijvoorbeeld vrijdag toch nog… als vrijwilliger… of als bezoeker.  Het is toch wel een uniek evenement om mee te maken, en om deel ervan uit te maken.
Zondag middag heb ik toch nog even uitgeroepen, staande in mijn blauwe vrijwilligersuniform: “Ik zoek een vrijwilliger!”:   Ik wilde toch nog een foto voor mijn blog.



Het was leuker geweest om er een bij de doelpakken te maken maar ach, het is beter als niets.  Ik kan tevreden terug kijken op een super weekend, en tussendoor via Facebook en hopelijk nog op TV genieten van de resultaten van dat werk. 

Een weekend ook met prachtig weer!  Zaterdag toch enigszins verbrand door de zon terwijl in een briesje op het veld aan het werk waren, zondag ochtend wel wat regen zodat we de regenjacks nog gebruikt hebben, maar daarna toch weer zonnig weer!

Oh! En dan op de valreep nog goed nieuws: Sinds woensdag mijn antibiotica op is was ik wel even nerveus over de wondroos aan mijn been, maar ik heb geen enkele last meer, en gezien de afstanden die ik het weekend gelopen en gerend heb is het wel duidelijk:  Mijn lichaam, de antibiotica en ik hebben de strijd gewonnen! 

Allegaartje

Een blog van een paar dagen, want heb even niet gepost. 

Zaterdag heb ik weer eens geschoten, niet erg lang, erg veel, want ik blijf nog voorzichtig met het heen en weer lopen…en het ging beroerd, omdat het te lang is geweest…maar toch was het weer eens leuk! Ik moet het ritme er toch weer in krijgen of ik word nooit zo goed als deze kerel:

 

En zaterdag avond ben ik even op bezoek geweest bij de ‘in-laws’ (Ik weet dat dat pas correct is na trouwen maar vooruit). Iets afgeven dat deze week meegenomen wordt als zij naar mijn lief gaan, en gewoon even gezellig op de koffie.  Ook ‘s avonds nog even contact gehad via Skype met mijn lief, met ons allen, haar ouders, zij, de hond en ik. Altijd gezellig, al blijft het jammer dat de internetverbinding in Brighton niet zo goed is, waardoor we video meestal toch maar uit laten…

Qua gezondheid gaat het een stuk beter, ik merk net dat mijn enkel opeens ook dun is.  Er zat een soort bult rond dat ronde bot aan de zijkant van de enkel, maar dat is nu opeens ingevallen, was gisterochtend nog niet.  Ook heb ik al bijna een week geen last meer… maar ik houd de rolstoel op het werk nog maar even aan, om de rust erin te houden.

Voor de ‘omgekeerde heimwee’, het missen van mijn lief helpt een ding toch wel een beetje, comfort food.  Ik probeer het te beperken en dat lukt ook goed,  nog geen chocoladerepen, koekjes, snoep en dergelijken genomen de afgelopen weken.  Maar, vandaag toch maar wel iets lekkers genomen:  Chocolademelk, met een klein scheutje Baileys, een flinke dot slagroom erop, en daarop kaneel.  Zie foto:

Nog een paar dagen en dan is het alweer weekend, en HET weekend, het eerste weekend als vrijwilliger bij het EK Archery! Ik kijk er erg naar uit, al word om 8 uur aanwezig zijn in Amsterdam nog leuk. Het zal een zwaar weekend, maar zeker een unieke ervaring!

Nieuwe speeltjes!

Nou ja, het zijn geen speeltjes, maar ja, de titel spreekt me aan.  Van de week heb ik via BespaarBazaar.nl een energiemeter besteld, waarmee ik kan meten wat apparaten aan stroom verbruiken.  We hopen op den duur te gaan samenwonen, ik ben al aan het zoeken naar een huisje (Ik moet in principe voor 10 december iets vinden) maar ik werd er laatst op gewezen dat ik niet zou weten wat onder andere stroom kost.  Nu ben ik de verschillende apparaten langs aan het lopen om ze op te meten, per 24 uur (Zoals de koelkast)  of per gebruik (zoals de wasmachine en de droger).  Tot nog toe moet ik toegeven dat mijn ouders gelijk hadden, ik had verbruik, en de kosten ervan, te hoog begroot.  Alleen de lampen kan ik nog niet mee nemen in het meten, omdat die niet in een stopcontact gaan.  Het is in ieder geval een leuk ding, en erg nuttig!

En ik noemde hem net al: De droger.  Waar ik nu zit heb ik een droger van het RIBW, echter die was de afgelopen 6 weken kapot, en moest vervangen worden. Een voordeel van hier zitten is dat het vervangen mij geen geld kost, het nadeel is dat het door bureaucratie inderdaad langer duurt, en dat er mensen in mijn appartement moeten komen om hem te plaatsen, maar het is nu goed gegaan en netjes gegaan, dus vanaf vandaag heb ik weer een wasdroger!  Ik weet, het kost energie en geeft slijtage aan de kleding, maar het is toch praktischer als kleding over alle verwarmingen en de railing van het douchegordijn heen hangen.

Rolling along

Het gaat steeds beter met mijn been, de wondroos gaat goed, maar toch… gisteren ‘s ochtends deed het toch weer wat pijn toen ik de trap afging, en ik bedacht me dat ik de dag ervoor toch wat druk was geweest op het werk, toch meer heen en weer had gelopen als eerder, erg makkelijk te doen als je geen last meer hebt… Op mijn werk toch even mijn broek naar beneden om te kijken (ja, natuurlijk op het toilet) en toch weer een klein beetje rood. Dan toch maar even streng voor mezelf zijn: Met de lift een verdieping naar beneden, en een rolstoel opgehaald (Het voordeel van het werken in een verzorgingshuis, er staan op alle afdelingen en verdiepingen rolstoelen van de rolstoelpool) en de rest van de dag en vandaag ook rond gecrossed op 4 wielen door de gang heen.  Niet strikt rolstoel gebonden, het scherm van de koffiemachine is niet te lezen onder die hoek, en een papierstoring uit een printer halen lukt zo zittend ook niet, maar toch: zoveel mogelijk rust.

Al is de rust ook relatief.  Een collega die zegt “komt u maar mee meneer, er is leuke muziek in de zaal"… 4 collega’s die, onafhankelijk van elkaar aanbieden om me, bij het wachten op de lift, te helpen….  door te duwen…. de trappen af….  Fijne collega’s! 

En ik merk ook:  het helpt, die rust.  Dus ik hou het nog maar even vol, mezelf er streng toe dwingend…  gewoon een keer verstandig zijn. 

 

Briefje onder de deur

Ik ben (Binnenkort al 10 jaar) werkzaam als systeembeheerder in een verzorgingshuis. In die hoedanigheid kom ik zo af en toe leuke, verrassende of, soms, trieste situaties en meldingen tegen. Om die te bewaren, en te onthouden voor de toekomst wil ik deze ook hier wegschrijven, met hun eigen label.

Een flink aantal jaar geleden alweer kwam ik op een dag op mijn werk, gewoon de sleutels ophalen bij de receptie en naar boven naar mijn kantoor.  Ik doe de deur open, en er ligt een briefje op de grond, vlak achter de deur, die onder de deur door is geschoven. Na het lezen van het briefje ging ik op mijn bureaustoel zitten en heb nog een behoorlijke tijd zo gezeten, op mijn stoel, starend naar het briefje dat voor me op mijn bureau lag, lezend en mezelf verbazend.

Op het briefje stond:

"Hij doet het niet"

Dat was alles wat er stond.  Geen naam, geen afzender, niet wat het niet doet, niet wat die dan niet doet.  Alleen maar dat ene zinnetje, die vier woorden.  Ik heb het briefje naast me opgehangen en ben aan het werk gegaan, maar die melding... ik heb er nooit meer iets over gehoord, geen indicatie van wie die toen is geweest.  En nog steeds vraag ik me af...............

Heimwee en boogschieten

Zo af en toe blijven emoties toch een vreemd iets.  Mijn lief is op stage naar Engeland, en blijft een paar maanden weg.  Zij heeft last van heimwee, 'homesick', het verlangen naar en het missen van thuis. 

Ik daarentegen ben gewoon thuis, ben niet in een 'ver' land... en toch voelt het als heimwee wat ik heb.  ik mis haar, maar ook haar aanwezigheid.  Mijn huisje voelt niet meer volledig als 'mijn huis', want een redelijk aantal dagen per week was zij bij me, en was het ons huis, en dat ontbreekt nu. Het voelt... anders. Een goede ervaring uiteraard, maar wel zwaar, voor ons beiden.

Maar er zijn ook leuke dingen.  Gisteren had ik een informatiemiddag in het Olympisch Stadion in Amsterdam: Ik heb me een paar maanden geleden ingeschreven als vrijwilliger voor het Europees kampioenschap Boogschieten!

Van 21 tot 26 mei komen meer dan 400 handboogsporters en begeleiders uit heel Europa naar het Olympisch Stadion in Amsterdam. Behalve Europees kampioen worden, kunnen zij tijdens dit toernooi startplaatsen verdienen voor de komende Olympische Spelen in Londen.
Daarnaast zijn er ook nog startbewijzen te veroveren voor de Wereld Spelen 2013 in Columbia.

Lees alles over het EK 2012 op deze website en kom kijken naar de wedstrijden uit het programma. De toegang is gratis! Wist u dat op vrijdag 25 mei (Olympische kwalificatiedag) en zaterdag 26 mei (finales) hele bijzondere wedstrijden op het programma staan? Kijk hier voor het programma.
http://www.ecarchery2012.nl/

 19, 20 en 26 mei zal ik als vrijwilliger aanwezig zijn, dus toch ook wel iets leuks!

Gezondheid, liefde en boogschieten

Gezondheid, oh zo belangrijk.  De afgelopen weken werd ik geplaagd met last aan mijn been; wondroos.  In eerste instantie dacht ik gewoon een spier verrekt te hebben of zo, zo voelde het, ik heb er dus eigenlijk ook te lang mee rond gelopen. toch naar de huisartsenpost, bleek dus wondroos te zijn, antibioticakuur ervoor gekregen en dat helpt!  Helaas wel te kort, dus nu aan de tweede kuur bezig.

Slecht lopen, onthand zijn door last aan de voet, en vooral ook steeds erg moe zijn, veel in bed gelegen de eerste week, bijna hele dagen, maar dat was ook nodig, de voet moest rust hebben.  Gelukkig die week wel nog mijn lief op bezoek gehad, steun, gezelligheid, en zoals zij het zelf zei: "ze wilde me verzorgen." Ze blijft een ontzettende schat.

Nu ben ik weer aan het werk, officieel 100% al heb ik wel duidelijk gemaakt dat ik af en toe toch nog wat eerder naar huis ga, omdat ik inderdaad nog steeds erg moe word, en ook werk ik wel anders. Vroeger had ik meteen zoiets van "Ik kom wel even",  nu laat ik bij voorkeur mensen komen, of ik combineer het met andere meldingen in een keer lopen. 

Het boogschieten is even wat minder, ik kon amper staan, laat staan stabiel staan.  Maar dat wordt wel weer meer, moet ik ook nog eens over schrijven. Het is toch wel een belangrijk deel van mijn leven (Al is mijn lief belangrijker!)

p.s.:  Ik kon geen betere titel verzinnen, daar ga ik op oefenen.

Meetings and partings

Life is made up of meetings and partings, that is the way of it

Eind december plaatste ik een advertentie en ja hoor, er reageerden zowaar een paar dames, waarvan een me toch wel erg aansprak. Na een paar weken heen en weer e-mailen kwam het er begin januari van: Voor het eerst ontmoeten.  Meteen, bij de eerste knuffel, wisten we het: We kennen elkaar al jaren, maar we hebben elkaar alleen nog nooit ontmoet.  Soulmates!

We zijn nu bijna 4 maanden verder, 4 maanden onafscheidelijk geweest... maar vandaag toch wel afgescheiden. Voor een prachtige, leuke reden maar toch. Voor haar studie moet mijn lief 3 maanden op stage in Engeland, en vandaag hebben haar ouders, broers, zus en ik haar weg gebracht naar het vliegveld. 

Eerst van het weekend nog lekker verwennen, leuke romantische films, een heerlijk zelf gekookt drie gangen maal (onder andere een zalmterrine vooraf), en samen langs de familie op bezoek, helpen met inpakken en zo. Maar ja, de dag brak toch ook aan. Het was zwaar...emotioneel, iets waar ik niet goed in ben... maar ja, we zijn alweer een dag dichter bij de dag dat ze terug komt!  En ja, natuurlijk ga ik er nog een paar keer heen, maar toch.... maanden lang hooguit een dag of 2 a 3 uit elkaar, en nu zo lang... niet leuk!

Toch maar even vasthouden aan een van onze liedjes: