Finales EC Archery 2012

Afgelopen weekend was het zover (Ja, ik lig iets achter op log gebied…) Het laatste weekend van het EC Archery 2012 in Amsterdam! Op vrijdag ging ik er al heen, eerst naar de camping, tent opzetten, en daarna als ‘bezoeker’ naar het olympisch stadion.  Erg mooi om te zien, ik had het eerste weekend geen pijl zien schieten dus was toch even leuk. Op vrijdag waren de wedstrijden voor een Olympisch Ticket voor de spelen in London eind Juli.  En ja hoor, ‘ons’ team heeft een olympisch ticket binnen, en hebben nog kans voor 2 meer! 

Natuurlijk, ik ken mezelf, kon ik het toch niet laten en heb nog even koffie gedronken in het vrijwilligers honk, en toen er een ‘noodkreet’ kwam voor meer vrijwilligers heb ik toch even het shirt aangetrokken en ging helpen.. Was erg makkelijk met zo’n gezellig team!

En op zaterdag weer ‘aan de bak’ na een toch wel korte, rumoerige nacht in de tent. (Note to self: Geen camping in het verlengde van een Schiphol startbaan boeken…)

Tent snel afbreken,even douchen en op naar de auto, rijden naar het Amsterdamse Bos waar er gratis parkeren is en door naar de bushalte.  Daar aangekomen kijken wanneer de bus komt, ik merkte wel dat er een busje achter me stopte maar zal wel.  Even later een claxon, maar ach, die zal iemand uit een van de huizen daar willen hebben…. En toen kwam het busje een stuk achteruit en ging er een deur open, bleek daar de coördinator voor transport achter het stuur te zitten, of ik niet mee wilde rijden want hij ging toch naar eht station.  Natuurlijk! Dus even later, toch nog net op tijd aanwezig. 

Die zaterdag heb ik bijna de hele tijd vlak bij de schutters gestaan bij de finales.  Een PRACHTervaring!  Gaaf om te zien, al was mijn nek en achterkant van mijn armen wel een beetje kreeftenrood daarna, de zon kwam van achteren.. Maar om die gouden medailles van zo dichtbij mee te maken, zo goed te kunnen kijken hoe die topschutters opzetten, ankeren, lossen, fantastisch!

En natuurlijk, nadat de ceremonies voorbij waren, moest er toch afgebroken worden.  Bokken, doelpakken, blazoenen, de hele houten muur, alles moest weer weg.  Zondag was de ‘officiële’ afbreek dag maar natuurlijk, alles wat met de grote groep vrijwilligers op zaterdag al weg was scheelde op zondag!  En toen, toch alweer ver na 18 uur, het stadion verlaten met aandenkens en de herinneringen, en op naar mijn auto…

Huizenjacht

Dinsdag 22 mei, 17:15: Ik moet nog even wachten op het eten en ik lees nog even mijn e-mail.  De mensen om me heen zien mijn gezichtsuitdrukking en komen vragen wat er is.

Wat blijkt, ik kreeg bericht dat ik een huis mocht komen bezichtigen. Al een tijdje ben ik op huurhuizenjacht, reageer trouw op woningen en nu voor het eerst mocht ik ook echt komen kijken!  Wel maar als 8ste op de lijst, dus de kans dat ik het zou worden klein, maar toch… komen kijken. Een mengeling van blijdschap, angst, spij dat mijn lief niet in de buurt was, verwachting, en allerhande emoties schoten door me heen.

Die vrijdag was het zover, 25 mei.  Vrij genomen en in de auto naar Duiven, maar 10 minuutjes rijden.  De wijk inrijden, rustig om me heen kijken, de auto parkeren (ruimte parkeergelegenheid) en naar het huis lopen.  De medewerker van de woningbouw komt er ook aan dus ik kan meteen doorlopen en rondkijken.  Een leuke woning, wel wat werk maar niets wat niet te overzien is, zeker potentie!

Maar ik schreef al:  8ste op de lijst.  1 en 2 kwamen niet, maar zowel 3 als 4 waren erg enthousiast.  Nog twee anderen voor mij hadden ook ‘ja’ ingevuld voor interesse.  Het was me wel duidelijk:  Een goede eerste ervaring met het bezichtigen, maar dit wordt het zeker niet. 

We blijven verder zoeken en reageren op de leuke woningen.