Onderstaande brief stuurde ik 23 april naar de staatssecretaris, betreffende de plannen om de loondispensatie aan te passen waardoor mensen met een arbeidshandicap minder dan het minimumloon zouden gaan verdienen. Ik wilde het een en ander niet direct maar op Facebook gooien.
Het duurde toen 3 dagen en navragen bij het ministerie via facebook en whatsapp, erop wijzend dat dit volgens hun eigen richtlijnen moet voor er zelfs maar een ontvangstbevestiging kwam.
Inmiddels zijn we een maand verder en heb ik niets terug gehoord waardoor ik toch maar de brief op internet zet, aangezien dit blijkbaar in Nederland nodig is om ergens over terug te horen.
=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=
Geachte mevrouw van Ark,
Ik ben erg geschrokken van de plannen aangaande loondispensatie.
Ik heb het syndroom van Asperger, en daar vandaan ben ik 80-100 % afgekeurd onder de oude Wajong. Dat betekent niet dat ik niet wil werken, maar wel dat er zeker voorwaarden zijn aan werkomgeving, werkplek en omgang met collega’s.
Ik heb 14 jaar gewerkt als assistent systeembeheer ... officieel. In de praktijk was ik, in mijn eentje de hele afdeling ICT. Ik begon als ‘stagiair’, daarna was ik een half jaar in dienst als ‘vrijwilliger’ omdat die beter verzekerd waren. Uiteindelijk volgde hier na een jaar een tijdelijk en later vast contract uit.
Onderdeel van dat contract was wel de loondispensatie. Mijn werkgever hoefde maar 50% van mijn loon te betalen, en het UWV vulde dit aan naar 80% van dat loon. Ook daarmee was ik dus al minderwaardig maar ik kreeg nog een eind richting normaal loon betaald.
De regeling gold in principe voor 5 jaar, verlenging was mogelijk. Er was me toen door UWV en werkgever gezegt dat dit maximaal 1 maal verlengd kon worden, wat toch nog 10 jaar was.
Ik geef toe dat het minder betaald worden al die tijd wel stak, wel pijn deed en wreef. Om de situatie te verduidelijken: Ik had een contract voor 32 uur, met werk voor veel meer. In de praktijk werkte ik gemiddeld –Ik heb het als echte autist bijgehouden- 48 uur per week voor dat contract van 32 uur. Maar: Ik werd dus maar betaald voor 80% van die 32 uur. Maar ok, ik had een baan en daar was ik blij mee, en ik wist dat na nog 5 jaar dit een volledig contract zou worden.
En toen opeens kreeg ik bericht van de administratie: Oh ja, we hebben je loondispensatie weer verlengd. Niet gevraagd, niet even van tevoren vermeld, maar gewoon verlengd. Ik moet zeggen, dit voelde zwaar klote, want daarmee kreeg ik te horen dat ik dus voor niks zo hard werkte, dat ik simpelweg een lekker goedkope werkkracht was die geen waardering verdiende.
Ik heb geklaagd bij werkgever en UWV. Bij verder contact bleek dat de basis waarop die loondispensatie was bepaald – die 50% die de werkgever moest betalen was bepaald op hoeveel werk ik zou kunnen doen- niet bekend was. Niemand bij werkgever of uwv wist eigenlijk waarop dit was gebaseerd, dus liet men het maar zo.
Een zijspoor. Ik was al langzaam aan schulden aan het opbouwen, deels door stomme beslissingen (Ach, als ik deze rekening nu volgende maand betaal dan zit het vakantiegeld erbij, dingen doorschuiven) maar grotendeels ook doordat ik echt niet veel verdiende. Ik geef toe dat ik erg uitkeek naar een normaal loon, ook om die reden.
Tussen de schulden en de loondispensatie die zomaar weer werdt verlengd, weer werdt er aangegeven dat ik niet goed genoeg was raakte ik in een depressie. Een diepe, diepe depressie, een zwart gat die eindigde in een zelfmoordpoging.
Ik heb die poging overleefd, dat moge gezien deze brief duidelijk zijn. Een lange nacht, alleen, in het donker leeg bloedend. Een lang herstel, een heel erg lang herstel volgde. Op sommige punten ben ik nu, 3,5 jaar later nog steeds aan het herstellen.
Ik wil u vragen, vindt u het echt een goed idee om mensen minder dan het minimum loon te betalen voor het werk wat ze doen? Denkt u echt dat hiermee mensen zijn geholpen? Mensen die normaal met een uitkering al in de financiële problemen komen laten werken waarbij ze er op achteruit gaan, en nog minder energie over houden om daarmee om te gaan? Geen WW-opbouw voor wanneer de werkgever normaal zou moeten gaan betalen en ze iemand er dus maar uit gooien, geen pensioensopbouw wat betekend dat er problemen voor de toekomst verder gecreëerd worden.
Een belangrijk goed om goed werk te kunnen leveren is eigenwaarde, iets wat minder betalen dan collega’s zeer zeker niet ten goede komt.
Met vriendelijke groet,
Jos Kampes
