Het is een zwaar weekend geweest, dit afgelopen weekend. Zaterdag ochtend om 5 uur opstaan om op tijd te kunnen vertrekken, om 5:45 in de auto op weg naar Amsterdam waar ik de auto bij de parkeerplaats bij het Amsterdamse Bos plaatste en met een bus naar het olympisch stadion. Rond 8 uur verzamelden alle vrijwilligers met lekkere koffie, Bastogne koeken en veel geklets. Na een tijdje werden de T-shirts, regenjacks, buttons, lunchbonnen en tombolatickets uitgedeeld en werd het vrijwilligers werk besproken, waarna we aan het werk konden: Het Olympisch Stadion moest klaar gemaakt worden voor het Europees Kampioenschat!
Eerst hekken neerzetten op de achterlijn, bij binnenkomst aan de rechterkant van het stadion. Een lange rij over de hele breedte van het stadion met betonblokken verzwaard en vervolgens met houten platen eroverheen aan de schietbaan kant, als achterwand voor de schietbaan. Verder nog de bokken klaar zetten, en de doelpakken erop voor alle 48 banen klaar zetten, toilet gelegenheden, etc.
Tegen 17 uur was het genoeg voor het stadion, en vertrokken we naar het oefenveld op 10 minuten lopen van het stadion af, om daar de boel klaar te gaan zetten. Er moesten tenten opgezet worden, een groot pijlennet opgehangen, en spullen klaar gezet worden voor de onofficiële trainingen op zondag. Het viel nog even tegen dat we niet meteen terecht kon, al was een tijdje rust in het gras ook wel erg lekker! Toen we konden gingen we bezig en werkten tot na 20 uur om de baan zover mogelijk af te krijgen voor de sporters die op zondag vanaf 10 uur welkom waren op de oefenbaan.
Die avond had ik een verjaardagsfeest, in Zaandam waar ik gelukkig kon blijven slapen, zodat ik niet nog even op en neer naar Arnhem moest vanaf Amsterdam. Op zondag, lekker iets later, om 7 uur onderweg weer naar het Amsterdamse bos om mijn auto weer gratis te parkeren en weer op naar het stadion.
Daar aangekomen kreeg ik bij de poort te horen dat alle vrijwilligers naar het oefenveld moesten om alles af te maken, maar binnen kreeg ik (Tot mijn opluchting) te horen dat er nog wat vrijwilligers nodig waren om bij het stadion te blijven. Er kwamen bussen aan met de verschillende schutters, en ze moesten naar het oefenveld begeleid worden, de weg gewezen. Toch iets anders als het harde sjouw en bouw werk, en leuk om ze te verwelkomen en helpen.
Gedurende de dag bleek dat er nog meer logistieke werkzaamheden nodig waren en effectief heb ik dat het grootste deel van de dag blijven doen, schutters naar bussen begeleiden, schutters van bussen naar stadion en oefenveld wijzen, managers in een bus verzamelen, etc. Tussendoor nog wel wat andere werkzaamheden gedaan maar al met al een nog steeds vermoeiende maar toch rustigere dag gehad, waarbij mijn werk met de bussen wel erg op prijs gesteld werd!
Ergens vind ik het erg jammer dat ik niet de hele week kan blijven, ik heb nu nog geen pijl zien schieten, maar gezien hoe moe ik gisteravond en nog een beetje was is het ook wel erg prettig om nog een aantal dagen gewoon werk te doen. Zaterdag in ieder geval nog een dag als vrijwilliger aanwezig. Daar kijk ik heel erg naar uit: Die dag sta ik op het rooster bij ‘wedstrijdzaken’ en die dag worden de finales geschoten! En misschien ga ik bijvoorbeeld vrijdag toch nog… als vrijwilliger… of als bezoeker. Het is toch wel een uniek evenement om mee te maken, en om deel ervan uit te maken.
Zondag middag heb ik toch nog even uitgeroepen, staande in mijn blauwe vrijwilligersuniform: “Ik zoek een vrijwilliger!”: Ik wilde toch nog een foto voor mijn blog.
Het was leuker geweest om er een bij de doelpakken te maken maar ach, het is beter als niets. Ik kan tevreden terug kijken op een super weekend, en tussendoor via Facebook en hopelijk nog op TV genieten van de resultaten van dat werk.
Een weekend ook met prachtig weer! Zaterdag toch enigszins verbrand door de zon terwijl in een briesje op het veld aan het werk waren, zondag ochtend wel wat regen zodat we de regenjacks nog gebruikt hebben, maar daarna toch weer zonnig weer!
Oh! En dan op de valreep nog goed nieuws: Sinds woensdag mijn antibiotica op is was ik wel even nerveus over de wondroos aan mijn been, maar ik heb geen enkele last meer, en gezien de afstanden die ik het weekend gelopen en gerend heb is het wel duidelijk: Mijn lichaam, de antibiotica en ik hebben de strijd gewonnen!
Je ziet er zoals altijd geweldig uit lieverd =)En ik weet zeker dat je het erg goed gedaan hebt. Lijkt me fantastisch, weten dat je met zoiets hebt geholpen...
BeantwoordenVerwijderen