donderdag 30 mei 2013

Ich bin KEIN Aspie!

Sinds 2001 heb ik mijn 'labeltje', de diagnose "het syndroom van Asperger". Althans,  tot een paar weken geleden.... Op 18 mei 2013 is de DSM-5 gepubliceerd, de 'Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders'. 
En vanaf DSM versie 5 bestaat de diagnose 'syndroom van Asperger' niet meer, en is er alleen nog maar 'Autism Spectrum Disorder'. 

En dat doen ze dan autisten aan... Die niet tegen verandering kunnen... 

Flauw, en ik kan meestal toch best veel hebben....en toch had ik het er wel even moeilijk mee merkte ik.... Zat er wel even mee... Maar ja, uiteindelijk maakt het weinig uit, weet ik ook wel. 


dinsdag 15 januari 2013

End of an era

k zal een jaar of 8 zijn geweest, maximaal... mijn herinneringen uit die tijd zijn niet heel erg goed maar klopt denk ik redelijk. Mijn vader zette een paar platen die hij had liggen over op cassettebandjes. Die bandjes heb ik helemaal kapot gedraaid, eindeloos dezelfde bandjes spelend.
Die bandjes hebben mijn muzieksmaak erg beïnvloed, ik ben vooral dol op Ierse en Celtische folk muziek, ik luister wel eens naar andere soorten muziek, maar toch was en is nog steeds er altijd die rode draad.


Die platen, die bandjes waren van de Dubliners.

Helaas ben ik maar een keer naar een concert van ze geweest, met mijn beste vrienden, een openair concert, op een marktplein in België, erg gezellig en een super sfeer.

Ik heb stapels CD's van de Dubliners, en een aantal DVD's. Altijd weer dacht ik: "Ik moet nog een keer naar een concert, is gaaf" maar het kwam er niet van, zo vaak kwamen ze niet naar Nederland en om er nu voor naar Duitsland of Ierland te reizen...

Luke Kelly is overleden nog 'voor mijn tijd', altijd voor de tijd dat ik fan ben, in 1984.
In 2008 overleed Ronnie Drew, en dat kwam als een fikse klap..
Vorig jaar overleed Barny McKenna...

En dan heb je een programma gedownload ter ere van 50 jaar The Dubliners... kom ik er als (dacht ik) grote fan achter dat ze met pensioen zijn sinds eind 2012... en dat nieuws heb ik gemist... >snik<

maandag 3 december 2012

Kalm aan en rap een beetje - een rant

1 augustus, de sinterklaasspullen lagen alweer in de winkel. Ieder jaar lijkt het eerder te zijn. September, oktober de kerstspullen alweer. Ook al zo vroeg en lijkt ieder jaar eerder te zijn. Misschien komt er nog een tijd dat direct na kerst de sinterklaasspullen alweer alvast in de winkels liggen?

Sinterklaas is weer in het land, al een paar weken. Gezellig, cadeaus, gedichten, surprises, speculaas, kruidnoten, marsepein, ware chocolademelk. Echt zo'n lekker gezellige tijd. (Het schijnt dat dat een typisch Nederlands woord is, 'gezellig'. Zie ook dit Youtube filmpje) Daarna kerst, kerstboom, lichtjes, versiersels, en ook weer, gezelligheid. Kerstliedjes, kerstfilms, leuk!

Maar ja... wel -daarna-. Ik weet niet of het mijn autisme is, of gewoon een gevoel van 'het hoort niet' of iets anders, maar voor mij begint de sinterklaastijd pas als de Sint weer in het land is, half november. Eerder wil ik normaal ook geen kruidnoten in huis of eten, het hoort niet. Dan 6 december, hij gaat weer weg, terug naar huis, in Spanje. (Iets wat steeds meer gemeenten ook daadwerkelijk doen, de uittocht van de Sint). Dan begint voor mij ook de Kersttijd pas, niet eerder. Voor dan wil ik geen Kerstdecoraties opgehangen hebben, en eigenlijk geen Kerstfilms zien (Al maak ik vaak een uitzondering voor de 'Muppet Christmas Carol', die blijft het hele jaar door erg leuk. ) Maar dan op 6 december ook wel voluit, ik wil graag een kerstboom, versiersels, lichtjes voor de ramen, de hele mikmak.

Maar waarom moet het allemaal zo door elkaar lopen? Vandaag op mijn werk ook. Aanstaande woensdag, 5 december, is er een groots Sinterklaas feest voor de bewoners, maar nu hangen er al Kerstdecoraties in een aantal gangen en de hal. Waarom nou weer? Gaat de tijd al niet snel genoeg zonder ook Sinterklaas naar voren te halen naar begin augustus, en Kerst naar voor Sinterklaas? Moet het nu echt zo gehaast, kunnen we niet gewoon een voor een van deze leuke dagen genieten?


zondag 18 november 2012

Lekker Lang Weekend Ontspannen

Het is toch wel een drukke periode geweest, verbouwing, verhuizing, veranderingen op mijn werk, de studie van mijn lief. Toen we een aanbieding van de Blokker tegenkwamen was dat toch wel even erg prettig: 99 euro voor  personen, 2 nachten in een hotel met ontbijtbuffet erbij. Voucher gekocht, en hotelletje geboekt, het was nog zoeken, ieder weekend al verplichtingen op één na (dachten we) dus voor dit weekend wat geboekt, een lekker ontspannen hotel in Zuidlaren.

Vrijdag gingen we al onderweg, op de weg nog een tweetal musea uitgezocht (we hebben allebei een museumjaarkaart) om lekker ontspannen de vakantie te beginnen.  Eerst naar het Nederlandse Bakkerij museum in Hattem waar we wat leerden over brood- en banketbakken door de eeuwen heen.  Een paar jammere dingen (sommige delen onverlicht, twee eetlokalen waar niets te eten of te drinken was en het was lunchtijd) maar toch wel interessant.

Daarna door naar Meppel naar het Drukkerij museum in Meppel, over de geschiedenis van de drukkerij, drukkunst en boekbinden.  Leuk om te zien, interessant, maar jammer dat we een beetje in de pauze van de vrijwilligers vielen of zo, dus veel zelf uit moeten vinden… jammer, maar toch wel leuk om gezien te hebben.

Daarna gingen we door naar het hotel.  Een lekker rustig, net hotel, niet al te luxe (waardoor we ons waarschijnlijk onprettig zouden voelen) maar gewoon netjes op orde.  Toen we zagen wat de dag special was in het restaurant van het hotel toch maar daar de eerste dag gegeten:  Stamppot met rookworst, een speklap en lekkere jus, met allebei een herfstbok erbij, heerlijk!  Daarna lekker naar de kamer, allebei lezen en lekker ontspannen. 

Op zaterdag lekker rustig opstarten, wakker worden, naar beneden voor het ontbijt buffet, croissant, broodjes, suikerbrood, yoghurt met fruitsalade, gekookt ei, roerei, koffie, melk, heeeeerlijk!  Prima verzorgd en lekker.  In de middag zijn we lekker rustig aan er op uit getrokken nadat we nog even het ‘schoonmaken graag’ bordje ophingen, en gingen naar het Hunebedcentrum in Borger gegaan, informatie over de Hunebedden (en meer, ook Stonehenge, Newgrange en dergelijken worden toegelicht) en nog wat foto’s bij het grootste hunebed. 

‘s avonds wat zuiniger aan gedaan en een patatje gehaald voor het avondeten, en daarna naar de kamer, lekker samen rustig lezend op bed, echt lekker ontspannen. 

Zondag om negen uur wakker geworden van de wekker, en best wel vast geslapen, weer naar het ontbijt, iets rustiger aan gedaan met eten allebei maar het smaakte weer heerlijk, en daarna de kamer opruimen, inpakken en uitchecken uit het hotel.  Toch bezig met het einde van een korte vakantie, maar we gaven ons nog niet gewonnen! Nog even snel gekeken of we Berend Botje konden vinden maar nee: We moeten nog maar eens terug komen om hem te vinden, het hotel willen we zeker nog eens naar terug!

Dus, op weg, via Veenhuizen om nog een bezoek aan het Gevangenismuseum daar te brengen.  Erg indrukwekkend museum, en daarna een rondrit met de ‘boevenbus’, door Veenhuizen en omgeving, inclusief een paar huidige gevangenissen daar.  Ook wel indrukwekkend (al waren we niet heeeel erg tevreden over de gids, maar toch wel wat geleerd…)

En toen,….was het toch tijd voor het einde van de vakantie, met de (toch wel lange) rit naar huis, terug naar Rhenen, naar ons huisje, onze keuken, waar mijn lief een heerlijk pasta in elkaar zette en we nog even narelaxen op de banken..  Heerlijk even weg geweest, en nog even niet nadenkend over werk en studie morgen.

woensdag 10 oktober 2012

Veranderingen

Vandaag mijn eerste werkoverleg gehad met mijn nieuwe leidinggevende.. Ik weet nog niet goed wat te denken, wel zijn er wat meer dingen duidelijk geworden.. Voor zover bekend word het kantoor wat ik nu nog deel van mij alleen, wanneer die collega verhuisd.
Er is meer duidelijk over de werkzaamheden aan netwerk en serverruimte die eraan zitten te komen wat op zich fijn is... Maar ik geef toe, dat dat eraan komt had ik uit mijn gedachten verbannen als zijnde ongewenste drukte.
En in ieder geval al een wijziging aan mijn werk: een deel van het beheer van het telefoonnetwerk komt bij mij te liggen. Erg logisch, maar toch....
De nieuwe leidinggevende... Erg aardig, denk zeker wel goed om dichterbij te staan, zeker met die werkzaamheden en het telefoongebeuren maar toch... Heel erg wennen...

zaterdag 6 oktober 2012

Ch-ch-ch-changes!

Ch-ch-ch-changes…veranderingen.  Vanuit mijn autisme is verandering iets waar ik niet heel erg dol op ben… *kijkt verstoord op bij het klinken van het understatement alarm*  Ok, ok, ik heb een hekel aan verandering.  En toch, verandering schijnt nodig te zijn en stilstand schijnt achteruitgang te zijn zeggen ze…
Het is een jaar van verandering geweest, en ik geef toe, er zijn ook echt wel goede veranderingen geweest: Afgelopen december verhuisd naar een zelfstandige woning, sinds begin van het jaar mijn vriendin, en een maand geleden zijn we ook nog eens gaan samenwonen.  Allemaal veranderingen die wel wat spannend zijn geweest, maar zeker ook erg goed zijn geweest.
Andere verandering… moeten we nog maar zien hoe ze gaan lopen. Deze week waren er opeens wel erg veel op elkaar, in een ook verder wel erg hectische week, en dat hakt er flink in.
Zondag…  zondag de ambulance bellen voor mijn vriendin was eng… uiteindelijk niets ergs, buiten dat ze moet snijden in haar agenda en rust moet zoeken, maar toch, het was wel wat stress… Diezelfde zondag kreeg ik nog even via d email te horen dat ik voor het werk moest gaan werken aan een uitnodiging voor het personeelsfeest in november, die ook nog even deze week de deur uit moest terwijl ik eerlijk gezegd niet erg goed ben met zoiets ontwerpen in Word.
Op maandag eigenlijk een groot deel van de dag bezig geweest met die uitnodiging, en tussendoor nog even een handleiding maken omdat ik een paar cursussen mocht gaan geven, leuk, maar ook weer erg eng want zo goed ben ik daar nu ook weer niet in. Tussendoor natuurlijk toch nog wat zorgen maken om mijn lief…
Op dinsdag… de eerste van die cursussen, verder werken aan die uitnodiging… en toen werd ik nog even bij mijn leidinggevende geroepen.  Ik werk nu 10 jaar, 3 maanden, 3 weken en een paar dagen als assistent systeembeheer, met dezelfde leidinggevende die me indertijd heeft binnengehaald.  Dat gesprek… was niet de eerste, ik was al eerder voorbereid, maar het werd uiteindelijk dan toch zo: Een andere leidinggevende.  Systeembeheer heeft de afgelopen 17 jaar of zo onder de beleidsmedewerker gezeten, eerst omdat hij  te horen kreeg: “Jij hebt thuis een computer, jij kunt vast wel een netwerk opzetten hier”, en dus ruim 10 jaar geleden langzaam meer naar mij over gegaan, maar onder de leiding van de beleidsmedewerker.  Vanaf aanstaande maandag… komt het onder de facilitair manager te liggen.  Organisatorisch gezien een logischere plaats maar toch… een grote verandering, een erg grote verandering. 
Woensdag.. op zich op mijn werk een goede dag, het was vrij rustig, alleen nog wat werk aan die kaart, maar ja, we zijn dus verhuisd, wonen samen, en ik woon nu ook een flink stuk bij Arnhem vandaan dus de begeleiding die ik daar had kon niet doorgaan, gezien de reistijd. Wageningen is vlakbij, en valt onder dezelfde regio, dus het overzetten was vrij simpel, maar ja, het betekende wel nog een verandering erbij, op woensdag middag mijn nieuwe begeleidster ontmoeten.  Een erg goede eerste indruk, erg prettig, al was het geen heel lang gesprek dus het is nog even afwachten. 
Gedurende week werd ook nog eens duidelijk dat de collega waarmee ik al zo’n 7 jaar het kantoor deel gaat verhuizen naar een ander kantoor (sterk tegen haar zin), nog een verandering erbij… plus de onzekerheid: Wat gaat er dan gebeuren?  Komt er iemand anders bij mij, of moet ik ook nog verhuizen, of, of, of…
Het is een erg zware week geweest…was alles dan slecht?  Nee, dat gelukkig niet.  De uitnodiging is geslaagd en daar is iedereen erg enthousiast over.  De eerste twee cursussen zijn gegeven en ook enthousiast ontvangen..  We hebben een gezellige week gehad, met ons tweetjes rustig aan doen.  We hebben eindelijk televisie. 
En toch… heb ik een behoorlijk gesloopt gevoel aan de week overgehouden.  I’ll never like ‘m, those ch-ch-ch-changes!

zondag 16 september 2012

Ontspannen drukte

Een lekker rustige zondag, gisteren met boogschieten, mijn tafel verkopen en verjaardag van mijn nichtje was het best wel intensief en druk, en met veel prikkels.. Vandaag dus het plan opgevat om het wat rustiger aan te doen.  Eerst rustig wakker worden (uit onszelf.. rond 8 uur… AAARRRGGGGCCHHH!)  en ontbijten met een boterhammetje ei, lekker suffen, heerlijk.  Eind van de ochtend toch maar eens de auto vol geladen, het grootste deel van het gereedschap, zaagtafel en workmates ingeladen om terug te brengen naar mijn vader; Voor nu is de verbouwing toch echt even voorbij! Ook even gezellig bijkletsen met mijn pa die alleen thuis is, nog even een zelf gebakken boterham smeren en daarna weer door. 

Het oorspronkelijke plan, wat gaan we doen vandaag?  “Well Pinky, the same thing we do Every day, try to take over the world!”

Oh, wacht, dat is wat anders…. nee, we hebben het er al een paar weken over om maar eens naar de Grebbeberg te gaan hij staart ons zo mooi aan als we op het balkon zijn.. Maar ach, we zijn nu toch in de Betuwe, ook maar eens wat van mijn geboortestreek laten zien aan mijn liefje.  Het Hemmense Bos, in (je raad het al) Hemmen.  Een mooi kasteelbos, waarvan het kasteel enkel nog wat ruïneresten zijn, maar wel met een kasteeltuin die gerenoveerd is, en een mooie wandeling.  Langs de plek waar we met Scouting altijd overvliegen hadden, nog even langs het kerkje gewandeld, en zo rond het bos weer terug bij de auto. 

In de auto besloot ik (die niet van onverwachte dingen houd) om ook nog maar even kort te stoppen bij het kleine begraafplaatsje in Hemmen… Oh, en om als we toch door Zetten komen ook even af te slaan en langs mijn oude basisschool te rijden, even rondkijken… Oh, maar nu zijn we dichtbij mijn oude scoutinggroep dus ook daar maar even langs….. en daar tegenover, als we toch geparkeerd zijn, is een galerie, laten we daar ook maar even naar binnen gaan….

Uiteindelijk van de Grebbeberg weer niets gekomen, maar wel een heerlijk rustige, ontspannen zondag gehad, met een voor mij erg mooie ‘Trip down memory lane’