World Suicide Prevention Day

Vandaag, 10 september is het Wereld Suicide Preventiedag.  Ooit hoorde ik de onvergetelijke woorden:

“Suicide is a permanent solution to a temporary problem”

Onvergetelijk, en ze hebben me er lang doorheen gesleept als ik weer zulke gedachten, zulke gevoelens had. Apart hoe zo iets simpels (en origineel in heel erg slecht Engels) toch zo lang steun kan geven.
Ooit, maar iets minder lang geleden had ik het over mijn zelfmoordgedachten.... En werd ik uitgelachen.
Twee momenten, de een gaf zoveel steun, de ander was zo vernietigend. Niet zo vernietigend dat het snel daarna gebeurde, maar toch, voor mijn hoofd compleet vernietigend. 
Ik vraag het me regelmatig af, wat als ik toen naar een psycholoog was gegaan, zelf of met hulp, hoe zou het dan zijn gelopen? Zou mijn leven minder donker zijn geweest? Zou ik andere keuzes hebben gemaakt?  Zou ik dan mijn lief wel hebben ontmoet, of niet? Wel getrouwd of niet? 
Zelf nu, met hulp en minder donkere wolken in mijn hoofd blijf ik soms malen, maar dan probeer ik vast te houden aan een ander citaat:

"Of all sad words of tongue, or pen, the saddest are these: It might have been"

Het heeft geen nut om te peinzen over wat had kunnen zijn. Je veranderd er toch niets aan en wordt er zeker niet gelukkiger van. Maar ondanks dat maal ik soms wel.
Ik weet hoe dicht ik die nacht was bij het einde, dus de gedachte 'wat als ik toen hulp had gehad' is niet een hele vreemde.  Ik probeer hem dan maar om te draaien: Help de mensen om je heen in de hoop dat je een verschil kunt maken.  Reik ze een hand, wijs ze de weg naar professionele hulp, maar praat ook met ze...en belangrijker, veel belangrijker: luister naar ze.
Luister naar de mensen om je heen, met respect, met liefde.  Met begrip, niet met spot. Lach ze niet uit maar reik ze de hand.
Soms, als ik 's avonds mijn ogen sluit hoor ik het lachen nog.
Zeg ik dat je iemand die echt suicidaal is kunt redden door een luisterend oor en een uitgestoken hand, door professionele hulp?  Nee, dat kan ik niet zeggen, niet voor iedereen.

“Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) maakten in 2012 in totaal 1753 mensen in Nederland een eind aan hun leven, van wie – zo valt nu af te leiden – 39 procent patiënt was bij een ggz-instelling.”
Artsennet

Ik zal nooit weten of het bij mij had geholpen. Het is niet gebeurd dus zullen we het nooit weten.  Maar luisteren en steunen zullen in ieder geval wel wat kunnen helpen, meer als niets doen, veel meer als uitlachen.
Vandaag is Wereld Suicide Preventie Dag. Wat ik je wil vragen, niet alleen vandaag maar altijd... Kijk en luister, om je heen en bij jezelf. En als je zelf zulke gedachten hebt nog veel meer: praat erover, met een goede vriend, of vriendin, iemand die je vertrouwt.  Of met een professional, begin bij je huisarts, kijk of je doorverwezen kunt worden naar de psycholoog. Blijf er niet mee rond lopen. Het leven is veel mooier zonder die donkere wolk.
Your story is not over.

De Geld in je leven-tag

Jantine van http://www.eccentriclady.nl/?p=2039 tagde me voor de “De geld in je leven- tag”.  Nu vind ik tags verschrikkelijk, wat blijkt uit het feit dat het me een paar weken kost om er iets mee te doen… maar bij deze dan toch eindelijk mijn antwoorden.

1. Wat kocht je voor je allereerste geld?

Eerlijk gezegd, ik weet het niet precies meer.  Ik weet wel dat ik al vrij snel kaas kocht van mijn zakgeld;  Ik ben opgegroeid in een huis aan het begin van een laan van een halve kilometer.  Aan het einde van die laan staat een kaasboerderij, waar ik vrij vaak heen ging, met mijn zakgeld en waar ik daarvoor een stuk kaas kreeg. ( Veel te groot voor mijn zakgeld maar ja, klein buurjongetje en zo)

 

2. Kreeg je als kind zakgeld?

Ja, zoals ik bij 1 al schrijf… Veel kaas, ook wel CD’s toen die er waren, en wat computerspellen.  Ik weet nog dat ik voor “The Elder Scrolls: Daggerfall” echt gespaard had, en die ook lang heb gespeeld.

 

3. Leerde je als kind sparen?

Wel een neetje, al weet ik ook dat het niet mijn sterkste punt is..

 

4. Wat kocht je van je eerste verdiende salaris?

Ik zou het echt niet meer weten.. Ik herinner me wel nog dat ik van de eindejaarscollecte van mijn krantenwijk mijn eerste discman kocht.  Toen kwam ik bij die zaak, ik geloof in Wageningen, aan met een paar plastic zakjes met daarin het geld wat ik als fooi gekregen had, ik meen 80 gulden in kleine muntjes… Ze zijn toen in die winkel met twee man een tijd aan het tellen geweest.. 

.

5. Wat zou je doen als je de loterij won?

Om te beginnen: Schulden afbetalen.  Daarna denk ik zoveel mogelijk op de bank zetten met een zo goed mogelijke rente.  Verder qua levensstijl zou er neit veel veranderen.  Als we heel binnenkort zouden winnen zonder mee doen dan zou er een tattoo komen.

 

6. Je krijgt een extraatje van 100 euro, wat doe je ermee?

Voor 100 euro denk ik twee tattoos, een voor mij en een voor mijn lief..

 

7. Bespaar je bewust, en zo ja, waarop bespaar je wel en niet?

Ja, heel bewust, deels omdat we wel moeten, maar ik vind het ook wel leuk.  Ik was er op zich al wat me bezig toen ik in Velp woonde waar het geld er niet toe deed. Ik besef me wel dat ik vaker de TV aan zet als strikt noodzakelijk is, maar daar zit ook een stuk comfort en leef plezier in wat toch ook belangrijk is.

Langzaam wordt ik wat beter in ‘s nachts de tablet uit zetten, en ook bij het koken eerder het gas uitzetten want de pan blijft toch wel heet begint erin te komen. In de winkels heb ik een soort ‘oranje en rode sticker zoek’ systeem in mijn ogen, de oranje stickers zijn bij de Jumbo voor vers producten die tegen de einddatum komen, en een keer biologisch vlees voor 1 euro in plaats van 3 dat direct in de vriezer gaat is toch prettig. (De rode zijn de 35% stickers van de AH, al komen we daar niet veel)

 

8. Vind jij dat geld gelukkig maakt?

Zoals Harrie Jekkers zei: “Geld maakt niet gelukkig maar gelukkig maken ze geld” Geld maakt niet gelukkig, al kan wat meer te besteden hebben ook wel helpen.  Tegelijk ben ik ervan overtuigd dat mensen, ik in ieder geval, van echt rijk zijn ongelukkig zouden worden. 

 

9. Sparen of uitgeven?

Allebei een beetje, denk ik.  Sparen is wel belangrijk maar uitgeven ook.  Om het eerder genoemde voorbeeld te noemen: Door bij een mooie aanbieding van vlees of groenten meer geld nu uit te geven in plaats van het te sparen hebben we ineens in een tijd dat we minder van dat soort dingen hebben nog een voorraad.

Hadden we op dat moment het geld apart gezet dat hadden we in een ‘magere’ periode duurdere spullen moeten kopen.

 

10. Wat zou je doen als je opeens heel erg rijk was?

Weinig… Inderdaad de schulden afbetalen, en spaarrekening.  Een eigen computer zou wel fijn zijn, dat geef ik toe, maar verder niet heel veel raars. .

TAGGEN

Ik ken te weinig bloggers, en ga dus ook niet taggen.

Happy Sys Admin day!

Ondanks dat ik momenteel niet erg als systeembeheerder aan het werk ben ik de “International SysAdmin day” er toch een die ik niet wil negeren (Ook al doet iedereen dat, hij is nog niet heel uitgebreid geaccepteerd)

 

 

Voor alle systeembeheerder:  Een fijne SysAdmin day!

;

"A semicolon represents a sentence the author could have ended, but chose not to. 
The sentence is your life and the author is you." - Project Semicolon

Ik ben een tijd erg stil geweest hier op mijn blog, besef ik me.  Ik was al nooit erg goed in regelmatig bloggen maar de laatste 10 maanden waren er erg veel rotsen in de branding, zogezegd, en kwam er helemaal niets uit. Althans, weinig uit en wat er uit kwam wist ik niet zeker of ik daarover wilde bloggen. Of ik het kon, en of dat wel verstandig is..

Ik wil wel meer gaan bloggen maar... de inspiratie ontbreekt vaak nog... Maar de auteur is er nog!
 

Ingress Discovered

"The world around you is not what it seems. Our future is at stake and you must choose a side. Join my faction in Ingress - a global game of mystery, intrigue and conquest."

Een combinatie tussen Geocaching en Risk. Maar bovenal: Een spel waardoor je er op uit gaat, je omgeving verkend en ontdekt Waardoor je vrienden maakt, actief bent en nog ontzettend veel plezier hebt ook.

Welcome agents. I've been waiting for you. So you've heard about Ingress and you want to know how you play. (Laughs) Play Ingress... So you think this is a game.

Het gaat over een 'augmented reality' spel, gemaakt door Google waarbij er een andere realiteit 'over' de onze gelegd wordt.  Specifieke, speciale plaatsen in de wereld zijn 'portals', speciale poorten waardoor exotische materie onze wereld in komt. 

Er zijn twee teams, de 'Enlightened', 'Verlichte' die de exotic matter gebruiken om te helpen de mensheid te veranderen, en de 'Resistance', het 'Verzet' die hier tegen vechten. 

Dat vechten gebeurd niet door echt vechten, maar door het overnemen van de portals, groen voor Enlightened (ook wel kikkers genoemd) en blauw voor voor Resistance (ook wel smurfen genoemd) 

Sinds een paar weken spelen wij dit spel. Het verhaal erachter is leuk, maar wat wij nog veel leuker, en fijner vinden: Het zoeken naar de portals. De wereld (Of zelfs maar: onze stad) in gaan, rondlopen, portals vinden en veroveren en mensen ontmoeten die het spel ook vinden. 

Ik denk dat dit nog een beetje vaag klinkt...maar dat zal hopelijk in volgende posts beter worden. 

Voor nu verlaat ik je met een van de officiele filmpjes:

Oh, en: 

Wij zijn voor de Resistance gegaan!

Kriebels

Sinds een jaar.. ruim een jaar.. ben ik weer terug op Scouting.

Ooit, lang lang geleden was ik nogal stilletjes, en verlegen. Dat is nu natuurlijk heeeel erg anders! :-) Na een bezoek aan een psycholoog waar ik achteraf weinig meer van weet als een enge groep kinderen en Star Wars Action figures was de conclusie dat ik inderdaad verlegen was en geadviseerd om me op Scouting te doen. En zo werd klein Josje een klein Welpje. Ik heb erg genoten van mijn tijd bij Scouting, eerst als klein Welpje in het groen, daarna als Verkenner.



Van speltak naar speltak gaan (Een speltak is een leeftijdsgroep) gebeurde met het overvliegen. Bij de Scoutingvereniging waar ik zat gebeurde dit met behulp van een stellage die over de rivier de Linge gemaakt was door middel van hout en touw: het pionieren.

In mijn tijd waren er nog geen Bevers, nu de jongste groep, het begon bij de Welpen. Welpen die overgingen naar de Verkenners (jongens) of Padvindsters (meisjes) konden gewoon een brug over lopen, wel balanceren maar dat ging eigenlijk altijd wel goed.



Maar vervolgens werden voor de volgende leeftijdsgroepen er steeds stukken van de brug tussenuit gehaald.



Waardoor je als Rowan of Sherpa die naar de Pivo's ging opeens een stuk meer uitdaging had.



Met studeren in Maastricht was ik een tijd eens tuk minder aanwezig, en toch bleef ik lid, ik wilde niet loslaten, ik hield van Scouting. Nog een aantal jaren was ik Pivo+, de 'oudjes' maar eigenlijk nooit aanwezig. Op een gegeven moment bij weer een contributieverhoging dus toch besloten dat ik mijn lidmaatschap maar moest opzeggen.

Doorspoelend naar 2013, samen met mijn lief liepen we met de Cuneradag in Rhenen over straat. We hadden het in de jaren daarvoor al vaker gehad over Scouting, erg veel verhalen en herinneringen komen bij Scouting vandaan want inderdaad, ook zij zat vroeger op Scouting. Een andere groep maar toch. En ook zij was op een gegeven moment gestopt. maar ja, het kriebelt toch, we hadden al vaker gezegd dat we eens moesten kijken naar Scouting in Rhenen, misschien als leiding (Wat ik toch wel eng vond) alleen kwam het er nooit van. En daar, op die Cuneradag, stond een groep van Scouting Rhenen met een activiteit.



Wij toch maar de stoute schoenen aan getrokken en zijn er op af gestapt. De wisseling was iets van "Hoi, wij hebben vroeger op Scouting gezeten, wonen nu hier en willen graag leiding geven" "Oh leuk, maar is nu even lastig, kom zaterdag maar even langs op het clubhuis""Ok".
De volgende zaterdag gingen wij dus inderdaad naar dat clubhuis... Stelden ons voor aan een groepje dat daar zat, vertelde ons verhaal en kregen te horen "Leuk, draaien jullie meteen mee?"

Ik geef toe, vanuit mijn autisme gezien een... moeilijk moment.... want dat was niet gepland en en en... maar ja, tegelijk zat er in mij dat Welpje, en dat Verkennertje, en die Rowan, en die Pivo, die allemaal "Jaaaaaaa!" schreeuwden. Dus ja, we bleven. ik liep mee als Welpenleiding, mijn lief als Bever leiding, de allerjongsten.

En nu, ruim een jaar later. Ik heb mijn eerste zomerkamp mee gemaakt wat erg apart was. Krijg te horen dat ik een waardevol lid van het leidingteam ben.. En alles waarvan ik bang was dat ik dat nooit zou kunnen blijkt eigenlijk erg mee te vallen.. En weer net als vroeger: Ik vind het leuk!

Over religie

Ik ben van oorsprong opgevoed zonder geloof. Ik vond de film Jesus Christ Superstar wel erg goed, maar vooral door de muziek. Kerst was altijd al een erg leuke tijd, ook weer met leuke muziek.. Maar over geloof dacht ik toch altijd "ik geloof wel als ik bewijs zie dat er een God bestaat"

Aan de andere kant heb ik door onder andere een klasgenoot wel een zeker respect geleerd te hebben, maar hij had er ook echt last van, vond het echt vervelend, als iemand vloekte. Hij was een van de weinige vrienden die ik had, dus was voor mij erg simpel: niet vloeken, want hij vond dat vervelend.

Dat is altijd wel een rode draad geweest: ik geloofde zelf niet, maar als anderen geloofden, leuk voor ze, en vooral niet vloeken of zo als ze dat vervelend vonden.

Toen kreeg ik een vriendin die wel geloofd. Het respect was simpel, en ik ging ook af en toe mee naar de kerk (zonder snurken of lachen!) maar toch bleef ik het zeggen: ik geloof zelf niet, maar ik ondervind wel een zekere rust in de kerk en in de dienst.

We zijn nu bezig met onze bruiloft. Het burgelijk huwelijk zal met alleen de getuigen zijn, en de oma en een oom van Jantine, waarbij de het kerkelijk huwelijk groter doen. En dus hebben we al een paar gesprekken met de dominee gehad.

En toen kwamen de vragen, over mijn geloof, over de inzegening, over de belofte.... Bij god of niet?  En toen moest ik toch gaan nadenken, ging ik toch nadenken, peinzen.

Vorig jaar.. Ruim een jaar geleden.... Mijn lief kreeg een miskraam, mijn lief bleek zwanger te zijn en ze kreeg een miskraam.
Ik heb gehuild, ik heb gescholden, ik heb gevloekt... Maar ook: ik heb hele scheldkanonnades geroepen, in mijn hoofd, tegen god... Dat hij ons dat aandeed, die pijn van dat verlies, dat verdriet.  Gehuild, gescholden, gevloekt, in mijn hoofd, in de auto of in bed... Tegen God.... Tegen God waarin ik nooit geloofde....en nog bijna een jaar volhield dat ik niet geloofde, maar ervoor open stond, en respecteerde dat anderen wel geloofden...

En pas de laatste weken komt bij mij de realisatie.... Hoe kan ik zeggen dat ik niet geloof, als ik wel discussies heb met God (eenzijdige discussies maar toch), en scheld... Ik kwam tot de realisatie. Dat er toch wel een geloof is...apart geuit... Misschien verkeerd geuit.... Maar toch....

Verwarrend.....