40 jaar and counting…

Alweer ruim 2 weken geleden was het zover, ik was jarig! En niet zo maar een, ik werd 18+22 jaar!

En ja, ik had het wel een beetje moeilijk met ‘40’… Uiteindelijk merk je op die dag toch weer dat er helemaal niets veranderd is en het gewoon een dag is als elk ander, maar dat is achteraf.  Ik had erg veel verjaardag, met familie op de dag zelf, een zwager die verder weg woont op zaterdag een paar dagen later, en een week daarna nog wat vrienden die langs kwamen.

En ja, het gaat er natuurlijk niet om, maar een leuk iets van een verjaardag is toch wel cadeautjes..  En oh wat ben ik verwent, met allemaal super dingen die ik ook echt wilde!

En dus heb ik weer een smoes om te bloggen, want ik vind nog steeds dat ik dat weer meer moet doen, maar bedenk nooit echt iets om het over te hebben.

Spelletjes!

Ik houd best wel erg van bordspellen, en had er daarvan een paar op mijn verlanglijst gezet.  Van mijn lief Jantine kreeg ik Qwirkle Cards, de kaart variant van Qwirkle.  Ooit wil ik ook nog graag de ‘gewone’  variant hebben, maar dit is al erg leuk!  De bedoeling is om rijen van vijf “Qwirkles” te maken, waarbij een rij kan zijn met dezelfde kleuren maar verschillende vormen, of dezelfde vormen maar verschillende kleuren.  Dus 5 kruisjes op een rij is een Qwirkle, maar 5 verschillende blauwe kaarten is ook een Qwirkle. 

Van mijn zwager kreeg ik het spel Star Realms, die ik niet echt verwacht had omdat de laatste keer dat ik zocht hij niet leverbaar was bij verschillende winkels…. Dus oh wat keek ik blij (hoor ik van anderen). Vervolgens kreeg ik ook nog een uitbreiding op Star Realms waardoor hij voor 2-4 spelers is, in plaats van alleen 2, met ook andere kaarten.  Een spel waarbij je je ruimte rijk moet uitbreiden en die van anderen neer halen. Qua spelen lijkt het een beetje op Magic the Gathering, maar dan waarbij je uit een gezamelijke stapel je kaarten haalt, in plaats van ieder je eigen stapel.

Van een oma kreeg ik een leuke VVV cadeaukaart, waarmee we Machi Koro hebben gehaald, een spel waarbij je je eigen stad moet opbouwen, en de eerste moet zijn om die af te maken. Ook, net alsStar Realms een relatief vlot spel, voor 2-4 spelers.

Cadeaukaarten!

Zoals ik hierboven al schreef had ik een VVV cadeaukaart gekregen, en daarnaast heb ik ook een stapel bol.com bonnen gekregen. Nu zijn we ook erg dol op Dungeons & Dragons, en was het weekend voor mijn verjaardag een ‘Stream of Many Eyes’, een weekend streamen vanuit de makers, waarbij de nieuwe verhaallijn gepresenteerd werd, waar ik erg van zat te stuiteren.  Daarom hebben we vandaag het eerste boek van die nieuwe verhaallijn besteld, die komt in september uit, en zullen we dat met de rest van die bonnen doen zo gauw de andere ook te bestellen is.

Waterdeep: Dragon Heist http://dnd.wizards.com/products/tabletop-games/rpg-products/dragonheist
Waterdeep: Dungeon of the Mad Mage http://dnd.wizards.com/products/tabletop-games/rpg-products/waterdeep-dungeon-mad-mage

En vervolgens kreeg ik afgelopen woensdag als totale verrassing nog een gaaf T-shirt van twee leden van onze wekelijke Dungeons en Dragons groepje, waarmee ik helemaal ‘de DM’ ben wanneer we spelen! (Ik ga niet beloven hem elke week aan te doen.  )

Oh Oh Oh wat zag ik op tegen die verjaardag, en Oh Oh Oh wat voel ik me verwent! Ontzettend bedankt allemaal, voor het verwennen, en vooral ook voor de gezelligheid met het helpen vieren van die verjaardag!

Keltfest 2018–new beginnings

Het is elk jaar weer een feestje waar we naar uit kijken, vanaf 1 januari begint het controleren op twee sites of we ons al kunnen aanmelden om zeker te zijn dat we kunnen gaan: Keltfest! Jantine en ik gaan hier al 4 jaar als vrijwilliger heen elk jaar (Wat betekend dat dit onze 5e Keltfest was, feessssie!)  We zijn zeker wel hard aan het werk, en toch…. is het voor ons ook een soort vakantie. 

Wat is Keltfest?

Een moeilijke vraag, waar we altijd weer mee worstelen, hoe beschrijf je Keltfest goed.  Om te beginnen van de website:

Keltfest, dat jaarlijks 10.000 bezoekers trekt, neemt bezoekers mee terug in de tijd van de Kelten. Met ambachten, workshops als boogschieten en smeden, demonstraties, een uitgebreide markt en vele kinderactiviteiten biedt dit festival voor ieder wat wils.
Op de muzikale line-up staan op verschillende podia vele folk bands geprogrammeerd met een pint in de hand waan je je zo in een Ierse pub. Uiteraard is iedereen welkom om daar mee te doen met een van de vele pub sessies. De maag kan goed gevuld worden door het heerlijke authentieke eten dat door de verschillende cateraars wordt aangeboden.

Voor ons is Keltfest om te beginnen ieder jaar weer een warme deken, een liefhebbend bad om in onder te dompelen.  We komen op vrijdag aan en meestal kom je meteen wel mensen tegen die meteen even een knuffel komen halen, en op zijn minst hallo zeggen, bijpraten en meer.  Het is een festival, een markt, een reenactment terrein, en zoveel meer. Er komen mensen verkleed als Kelten, als Romeinen, iets anders of helemaal niet.  Er hangt een heerlijke rustige, gemoedelijke sfeer, het is gezellig en vriendelijk.
Je merkt….echt helemaal goed in het beschrijven ben ik nog steeds niet…

https://www.keltfest.nl/

Veranderingen

Dit jaar was het voor het eerst op een nieuw terrein, toch wel spannend, want alles is anders.  Nieuwe indeling natuurlijk, maar ook: Voor het eerst een bezoekerscamping erbij, wat toch wel voor organisatorische veranderingen en uitdagingen zorgt. Nieuwe manier van opbouwen, opnieuw het hele terrein bedenken en indelen. Daarnaast voor mijn team ook een extra post, want ook op de camping is EHBO aanwezig. Dat gaf een hoop heen-en-weer geloop, maar ook een zekere afwisseling. 
ik weet zeker dat het volgende jaren iedere keer alleen maar beter wordt!

Tot slot

Inmiddels zijn we alweer anderhalve week thuis en zitten we weer met wat we ieder jaar hebben:  Keltwee, Heimwee naar Keltfest.  Maar gelukkig hoeven we niet een heel jaar wachten, maar hebben we later in het jaar nog Castlefest, van dezelfde organisatie, en deze keer als ‘echte’ vakantie, gewoon als bezoekers.  We kijken ernaar uit!

Brief voor staatssecretaris van Ark–23-04-2018

Onderstaande brief stuurde ik 23 april naar de staatssecretaris, betreffende de plannen om de loondispensatie aan te passen waardoor mensen met een arbeidshandicap minder dan het minimumloon zouden gaan verdienen.  Ik wilde het een en ander niet direct maar op Facebook gooien.
Het duurde toen 3 dagen en navragen bij het ministerie via facebook en whatsapp, erop wijzend dat dit volgens hun eigen richtlijnen moet voor er zelfs maar een ontvangstbevestiging kwam.
Inmiddels zijn we een maand verder en heb ik niets terug gehoord waardoor ik toch maar de brief op internet zet, aangezien dit blijkbaar in Nederland nodig is om ergens over terug te horen.

=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=

Geachte mevrouw van Ark,

Ik ben erg geschrokken van de plannen aangaande loondispensatie.

Ik heb het syndroom van Asperger, en daar vandaan ben ik 80-100 % afgekeurd onder de oude Wajong. Dat betekent niet dat ik niet wil werken, maar wel dat er zeker voorwaarden zijn aan werkomgeving, werkplek en omgang met collega’s.

Ik heb 14 jaar gewerkt als assistent systeembeheer ... officieel. In de praktijk was ik, in mijn eentje de hele afdeling ICT. Ik begon als ‘stagiair’, daarna was ik een half jaar in dienst als ‘vrijwilliger’ omdat die beter verzekerd waren. Uiteindelijk volgde hier na een jaar een tijdelijk en later vast contract uit.

Onderdeel van dat contract was wel de loondispensatie. Mijn werkgever hoefde maar 50% van mijn loon te betalen, en het UWV vulde dit aan naar 80% van dat loon. Ook daarmee was ik dus al minderwaardig maar ik kreeg nog een eind richting normaal loon betaald.

De regeling gold in principe voor 5 jaar, verlenging was mogelijk. Er was me toen door UWV en werkgever gezegt dat dit maximaal 1 maal verlengd kon worden, wat toch nog 10 jaar was.

Ik geef toe dat het minder betaald worden al die tijd wel stak, wel pijn deed en wreef. Om de situatie te verduidelijken: Ik had een contract voor 32 uur, met werk voor veel meer. In de praktijk werkte ik gemiddeld –Ik heb het als echte autist bijgehouden- 48 uur per week voor dat contract van 32 uur. Maar: Ik werd dus maar betaald voor 80% van die 32 uur. Maar ok, ik had een baan en daar was ik blij mee, en ik wist dat na nog 5 jaar dit een volledig contract zou worden.

En toen opeens kreeg ik bericht van de administratie: Oh ja, we hebben je loondispensatie weer verlengd. Niet gevraagd, niet even van tevoren vermeld, maar gewoon verlengd. Ik moet zeggen, dit voelde zwaar klote, want daarmee kreeg ik te horen dat ik dus voor niks zo hard werkte, dat ik simpelweg een lekker goedkope werkkracht was die geen waardering verdiende.

Ik heb geklaagd bij werkgever en UWV. Bij verder contact bleek dat de basis waarop die loondispensatie was bepaald – die 50% die de werkgever moest betalen was bepaald op hoeveel werk ik zou kunnen doen- niet bekend was. Niemand bij werkgever of uwv wist eigenlijk waarop dit was gebaseerd, dus liet men het maar zo.

Een zijspoor. Ik was al langzaam aan schulden aan het opbouwen, deels door stomme beslissingen (Ach, als ik deze rekening nu volgende maand betaal dan zit het vakantiegeld erbij, dingen doorschuiven) maar grotendeels ook doordat ik echt niet veel verdiende. Ik geef toe dat ik erg uitkeek naar een normaal loon, ook om die reden.

Tussen de schulden en de loondispensatie die zomaar weer werdt verlengd, weer werdt er aangegeven dat ik niet goed genoeg was raakte ik in een depressie. Een diepe, diepe depressie, een zwart gat die eindigde in een zelfmoordpoging.

Ik heb die poging overleefd, dat moge gezien deze brief duidelijk zijn. Een lange nacht, alleen, in het donker leeg bloedend. Een lang herstel, een heel erg lang herstel volgde. Op sommige punten ben ik nu, 3,5 jaar later nog steeds aan het herstellen.

Ik wil u vragen, vindt u het echt een goed idee om mensen minder dan het minimum loon te betalen voor het werk wat ze doen? Denkt u echt dat hiermee mensen zijn geholpen? Mensen die normaal met een uitkering al in de financiële problemen komen laten werken waarbij ze er op achteruit gaan, en nog minder energie over houden om daarmee om te gaan? Geen WW-opbouw voor wanneer de werkgever normaal zou moeten gaan betalen en ze iemand er dus maar uit gooien, geen pensioensopbouw wat betekend dat er problemen voor de toekomst verder gecreëerd worden.

Een belangrijk goed om goed werk te kunnen leveren is eigenwaarde, iets wat minder betalen dan collega’s zeer zeker niet ten goede komt.

Met vriendelijke groet,

Jos Kampes

Bookreview: Digital Idols by Jon Frater

A week ago I received a free copy from Netgalley in return for an honest review. When I first saw the cover I was intrigued, the description further caught my attention. Digital Idols is the story about Norma, a girl with an unique gift to access all thing digital, living in a world seemingly strange and futuristic, and at the same time feeling oddly familiar. A world run by big corporations and GovCorp, run by MegaBrains through the digital Linkspace. I found the world, and the people in it very pleasantly portrayed, painting a clear image while at the same time giving room for the reader's own imagination. The mixture of the described world, both 'real' and digital was very interesting and well described, although I must admit there were a few times I had to read back a paragraph when I got confused about which reality the characters were in. Of course I developed an image of where the story would go to when I started reading, but I was surprised by the ending of the book. I really loved this book, and will definitely be on the lookout for more of the same writer!

W.S.P.D.

Ik blijf niet zo goed in regelmatig bloggen.  Te vaak geen idee waarover te schrijven, niet de rust nemen om het uit te typen als ik dat idee wel heb.  Geen specifieke lijn om over te bloggen ook.

Vanmorgen kwam er een blog van mezelf bij mijn herinneringen langs. Het is alweer 10 september.  Een jaar geleden blogde ik over 10 september, "World Suicide Prevention Day".  Ik wil bewust niet dat suicide het thema van deze blog wordt, maar  ik ga het ook niet negeren.

Maar ja... mijn standpunt is weinig veranderd.  Houd een oogje open, maak contact met de mensen om je heen, praat met ze.  De hulpmiddelen zijn er maar de stap is zo groot.  Kan te groot zijn zonder een zetje van je omgeving...

We zijn op de goede weg, denk ik... Er is meer openheid over depressie, zoal een paar maanden terug het 'depressiegala', meer artikelen, meer onderzoek... Maar er is volgens mij veel meer nodig, er rust nog steeds een stigma op.

Aan de andere kant, als ik bij het CBS kijk is er wel nog steeds een stijgende lijn in het aantal zelfdodingen, wat ik zorgwekkend vind.  In 65 jaar van 1950 tot 2015 is dit gestegen van 1 op de 17.936 inwoners tot 1 op de 9.032 bewoners.

Mocht iemand dit lezen en met zelfdodingsgedachten rondlopen, zoek alstjeblieft hoop, er kan weer licht verschijnen vanachter die wolken.  https://www.113online.nl/

Roll for Initiative

“Ik wil kijken of ik hen kan genezen” (Wijzend naar 4 rode plastic figuren op de kaart)

“Een leeft er nog, de anderen zijn inmiddels dood”

“Ow… Ik wil diegene healen met… Cure light wounds.. “ (Gooit een 8-zijdige dobbelsteen en telt bij het resultaat 3 op) Ik heel hem voor 7 punten.

“Ok, hij is nu stabiel. “

“Kan ik de anderen bekijken?”

“Ja.  De anderen zijn inderdaad overleden, 2 zijn huurlingen, de laatste is de wagenmenner die vond dat jullie een ander pad hadden moeten nemen”

“Oh? ….  Kan ik kijken of hij door die crossbow bolt is overleden?”

“Gooi maar een healing check om te zien of je dat weet”

(*Gooit een 20-zijdige dobbelsteen, gooit 17, en kijkt op zijn karaktervel*)  Dat is 17 plus…. 7… 24! “

“Je bekijkt de wond goed en als je de bolt eruit trekt zie je dat hij hierdoor niet is overleden, hij is met een mes neergestoken”

Een kort stukje van een recent spelletje Dungeons en Dragons, waarbij we na een aantal uur karakter maken ook nog even hebben kunnen spelen.  De volgende keer hebben we die karakters gelukkig al en kunnen we gewoon meteen verder met het samen vertellen van het verhaal! Vrij snel na dat stukje kwamen we erachter dat de andere wagenmenner die dit pad had aanbevolen wel erg veel geld had en hij bekende uiteindelijk dat hij door de vijand was ingehuurd om ons hierlangs te sturen.  Hij probeerde weg te rennen maar mijn karakter stuurde zijn wolf erachter aan.

Dungeons en Dragons, of D&D.  Een hobby voor nerds, maar ook:  Een fantastisch spel om je creativiteit en fantasie te prikkelen en te ontwikkelen, en om samen een verhaal te vertellen. De spelers en de DM (Dungeon Master)  samen vertellen dat verhaal, geleid door de DM, maar de spelers vormen het verhaal met hun acties.  Misschien had mijn Druïde dat lichaam niet onderzocht en waren we er nooit achter gekomen dat er een verrader onder ons was?  Misschien was het hoofd van de karavaan dan ook wel neergestoken, of waren we nog veel vaker aangevallen….

… Of misschien gebeurt dat toch nog wel… We weten het nog niet. 

Op 30 september in 1947 werd Dave Arneson geboren, die samen met Gary Gygax begin jaren 70 het spel Dungeons en Dragons heeft bedacht en gecreëerd.  We zijn hem zeker nog steeds dankbaar!  Over dat bedenken en de ontwikkeling sindsdien vond ik het boek “Of Dice and Men: The Story of Dungeons & Dragons and The People Who Play It” van David M. Ewalt erg interessant, en leuk om te lezen.

World Suicide Prevention Day

Vandaag, 10 september is het Wereld Suicide Preventiedag.  Ooit hoorde ik de onvergetelijke woorden:

“Suicide is a permanent solution to a temporary problem”

Onvergetelijk, en ze hebben me er lang doorheen gesleept als ik weer zulke gedachten, zulke gevoelens had. Apart hoe zo iets simpels (en origineel in heel erg slecht Engels) toch zo lang steun kan geven.
Ooit, maar iets minder lang geleden had ik het over mijn zelfmoordgedachten.... En werd ik uitgelachen.
Twee momenten, de een gaf zoveel steun, de ander was zo vernietigend. Niet zo vernietigend dat het snel daarna gebeurde, maar toch, voor mijn hoofd compleet vernietigend. 
Ik vraag het me regelmatig af, wat als ik toen naar een psycholoog was gegaan, zelf of met hulp, hoe zou het dan zijn gelopen? Zou mijn leven minder donker zijn geweest? Zou ik andere keuzes hebben gemaakt?  Zou ik dan mijn lief wel hebben ontmoet, of niet? Wel getrouwd of niet? 
Zelf nu, met hulp en minder donkere wolken in mijn hoofd blijf ik soms malen, maar dan probeer ik vast te houden aan een ander citaat:

"Of all sad words of tongue, or pen, the saddest are these: It might have been"

Het heeft geen nut om te peinzen over wat had kunnen zijn. Je veranderd er toch niets aan en wordt er zeker niet gelukkiger van. Maar ondanks dat maal ik soms wel.
Ik weet hoe dicht ik die nacht was bij het einde, dus de gedachte 'wat als ik toen hulp had gehad' is niet een hele vreemde.  Ik probeer hem dan maar om te draaien: Help de mensen om je heen in de hoop dat je een verschil kunt maken.  Reik ze een hand, wijs ze de weg naar professionele hulp, maar praat ook met ze...en belangrijker, veel belangrijker: luister naar ze.
Luister naar de mensen om je heen, met respect, met liefde.  Met begrip, niet met spot. Lach ze niet uit maar reik ze de hand.
Soms, als ik 's avonds mijn ogen sluit hoor ik het lachen nog.
Zeg ik dat je iemand die echt suicidaal is kunt redden door een luisterend oor en een uitgestoken hand, door professionele hulp?  Nee, dat kan ik niet zeggen, niet voor iedereen.

“Volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) maakten in 2012 in totaal 1753 mensen in Nederland een eind aan hun leven, van wie – zo valt nu af te leiden – 39 procent patiënt was bij een ggz-instelling.”
Artsennet

Ik zal nooit weten of het bij mij had geholpen. Het is niet gebeurd dus zullen we het nooit weten.  Maar luisteren en steunen zullen in ieder geval wel wat kunnen helpen, meer als niets doen, veel meer als uitlachen.
Vandaag is Wereld Suicide Preventie Dag. Wat ik je wil vragen, niet alleen vandaag maar altijd... Kijk en luister, om je heen en bij jezelf. En als je zelf zulke gedachten hebt nog veel meer: praat erover, met een goede vriend, of vriendin, iemand die je vertrouwt.  Of met een professional, begin bij je huisarts, kijk of je doorverwezen kunt worden naar de psycholoog. Blijf er niet mee rond lopen. Het leven is veel mooier zonder die donkere wolk.
Your story is not over.